Jan II van Frankrijk
| 1319-1364 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Koning van Frankrijk | ||||||
|
||||||
| Hertog van Bourgondië | ||||||
|
||||||
|
Jan II de Goede (Château de Gué-de-Maulin, 16 april 1319 - Londen, 8 april 1364) was koning van Frankrijk van 1350 tot 1364. Hij werd, zoals de meeste Franse koningen, gekroond in de kathedraal van Reims. Hij was de zoon van Filips VI van Valois (1293 - 22 augustus 1350) en Johanna II van Bourgondië.
[bewerk] Biografie
In 1356 leed koning Jan bij Maupertuis, bij Poitiers een zware nederlaag tegen de Engelsen en hij werd krijgsgevangen gemaakt. De Engelsen waren bereid hem in vrijheid te stellen tegen een gigantische losprijs van 3.000.000 kronen. Bij de vrede van Brétigny werd koning Jan vrijgelaten en keerde naar Frankrijk terug om het geld te verzamelen, waarbij hij zijn zoon Karel, de latere Karel V van Frankrijk samen met 40 andere edelen in zijn plaats als gijzelaar achterliet. Jan bedacht allerlei middelen om zijn losgeld bijeen te kunnen schrapen. Zo liet hij zijn jongste dochter Isabella huwen met Gian Galeazzo Visconti, de zoon van Galeazzo II Visconti, de Heer van Milaan. Dit was eigenlijk een schande voor het koningshuis, omdat een vrouw van hoge adel zou gaan trouwen met iemand van de burgerij. Door dit huwelijk zou er veel geld vrijkomen voor het losgeld van Jan.
Enige tijd later zou Karel echter uit de Engelse gevangenschap ontsnappen. Zijn vader vond dit eerloos gedrag en begaf zich in januari 1364 zelf weer als gijzelaar naar Engeland. Enkele maanden daarop overleed hij in Londen. Bovenstaande versie is op zijn minst omstreden te noemen. Vermeld moet eerst worden dat Jan niet met zijn oudste zoon, de latere Karel V, gevangen zat in Engeland, maar met twee jongere zonen Lodewijk van Anjou en Jan, de latere hertog van Berry. Karel was niet gevangen genomen en verving de koning tijdens diens gijzelaarschap als regent. Het "eerloze gedrag" van Karel en een aantal hoge edelen was volgens Jan dat zij zich niet hielden aan de bepalingen van het verdrag van Brétigny. Zij vonden de bepalingen, heel veel afstand van land, te zwaar. Na het verdrag waren er nieuwe bepalingen gekomen, steeds ongunstiger voor de Fransen. De achtergebleven gijzelaars in Engeland moesten veel van hun gebieden aan Edward III afstaan om terug te kunnen keren naar Frankrijk. Toch heeft men toen -en 600 jaar later nog- het hernieuwd in gevangenschap gaan van Jan altijd vreemd gevonden. Zijn tijdgenoten hadden er geen goed woord voor over. Om hem terug te laten komen naar Frankrijk was een enorme schatting opgebracht. Vele redenen werden gegeven, men dacht toen dat hij voornamelijk voor zijn pleziertjes en gemak terug ging. Later zijn nobelere redenen door historici gegeven: het voorkomen van oorlog, het proberen Edward te overhalen het losgeld te verminderen, het voorkomen dat Karel de Slechte van Navarra zich weer met de Engelsen zou verbinden. Maar al zou dat zo geweest zijn: niets daarvan is gelukt. Niemand weet het met zekerheid. Misschien was Jan tot het inzicht gekomen dat hij niet opgewassen was tegen zijn taak (daarvoor was toevoeging van de Provence aan zijn rijk mislukt en ook een kruistocht die hij wilde beginnen ging niet door) en koos hij daarom voor de passiviteit van zijn (luxe) gevangenschap. Dit was in januari 1364. In april van hetzelfde jaar overleed hij.
[bewerk] Kinderen
Jan huwde twee maal, eerst te Melun op 28 juli 1332 als 13-jarige met de 16-jarige Bonne van Luxemburg (1315 - Maubuisson, 1349), dochter van graaf Jan de Blinde van Luxemburg, koning van Bohemen. Uit dit huwelijk werden elf kinderen geboren:
- Blanche van Frankrijk (1336-1336)
- Karel V de Wijze, (Vincennes, 21 januari 1337 - 6 september 1380)
- Catharina van Frankrijk (geboren 1338, jong gestorven)
- Lodewijk I van Anjou (23 juli 1339 – 20 september 1384), tegenkoning van Napels
- Jan van Berry (Vincennes, 1340 - Château de Nesles, 1416), hertog van Berry en Auvergne
- Filips de Stoute (Pontoise, 15 januari 1342 - Halle bij Brussel, 27 april 1404)
- Johanna (Jeanne) van Frankrijk (Châteauneuf-sur-Loire, 1343 - Evreux, 1373); zij huwde 1) (Vincennes 1347) Hendrik van Brabant, hertog van Limburg; 2) (Viviers-en-Brie) Karel II van Navarra (gestorven 1387)
- Maria van Frankrijk (St.Germain-en-Laye, 1344 - 1404, begraven te Bar-le-Duc); huwde in 1364 Robert I, hertog van Bar (gestorven 1411)
- Agnes van Frankrijk (1345 - Oaris 1349)
- Margaretha van Frankrijk (Le Louvre 1347 - Poissy 1352)
- Isabella van Frankrijk (Bois-de-Vincennes 1348 - Pavia 1372, aldaar begraven); huwde in 1360 Gian Galeazzo Visconti, hertog van Milaan (gestorven 1402)
Na de dood van zijn eerste vrouw huwde hij te Nanterre in 1350 Johanna I van Auvergne (1326 - Château d'Argily, 1360), gravin van Auvergne en Boulogne. Uit dit huwelijk werden twee dochters, Blanche en Catherine, en een zoon geboren, die alle drie jong stierven.
