Fall Gelb
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Fall Gelb (z niem. Wariant Żółty) – plan pierwszej fazy ataku hitlerowskich Niemiec na Benelux i Francję w kwietniu 1940. Kontunuacją wariantu żółtego był Fall Rot, czyli Wariant Czerwony.
Wstępnie Adolf Hitler planował uderzyć na zachodnią Europę już w październiku 1939 roku, tuż po zwycięzkiej kampanii w Polsce. Według niego kluczem do zwycięstwa miało być lotnictwo i wojska pancerne. Uważał że w przeciągu 3-4 dni Wermacht uzyska decydującą przewagę strategiczną co pozwoli na szybkie dojście do Kanału la Manche. Pierwszą dyrektywę w tej sprawie Oberkommando der Wermacht wydało 19 października 1939 roku przewidując rzucenie do walki na zachodnim froncie 75 dywizji niemieckich. Atak miał być przeprowadzony między 20 a 25 października 1939 roku.
Jednak trzej dowódcy grup armii stacjonujących na zachodzie Rzeszy, generałowie Gerd von Rundstedt, Fedor von Bock i Wilhelm von Leeb, byli zdecydowanie przeciwni podjęciu tej ofensywy. Uważali, że co prawda Wermacht poniósł w Polsce niewielkie straty:
- 10 572 zabitych,
- 30 322 rannych,
- 3 409 zaginionych,
jednakże przygotowania do nowej wyprawy wojennej przeciwko dwóm światowym mocarstwom wymagały czasu. Ponad to plan rzucenia wojsk do boju późną jesienią wiązał się z możliwością ugrzęźnięcia wojsk pancernych w błocie, co mogło skutkować załamaniem ofensywy a w najgorszym razie klęską nowej kampanii. Osobiście u Hitlera w tej sprawie interweniował także Naczelny Dowódca Wojsk Lądowych generał Walter Brauchitsch. Doprowadziło to jedynie do przesunięcia daty uderzenia na 12 listopada 1939.