Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe
Z Wikipedii
Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe (SKL) to polska partia polityczna istniejąca w latach 1997-2003, powstała w wyniku połączenia następujących ugrupowań politycznych:
- Stronnictwo Ludowo-Chrześcijańskie
- Partia Konserwatywna
- Koło Konserwatywno-Ludowe
- Republikanie (od 1998 roku)
- Porozumienie Centrum - Inicjatywa Integracyjna (od 1998 roku)
- Koalicja Konserwatywna (od 1999 roku)
Spis treści |
[edytuj] Prezesi
- Jacek Janiszewski (1997-1998)
- Mirosław Styczeń (1998-2000)
- Jan Rokita (2000-2001)
- Artur Balazs (2001-2003)
[edytuj] Historia
SKL powstał w styczniu 1997 roku w wyniku połączenia się Stronnictwa Ludowo-Chrześcijańskiego Artura Balazsa, Partii Konserwatywnej Aleksandra Halla oraz grupy byłych członków Unii Wolności pod przewodnictwem Jana Rokity.
SKL przystąpił do Akcji Wyborczej Solidarnośći w wyborach parlamentarnych w 1997 r. uzyskał mandaty startując z jej list. Po wyborach SKL wchodziło w skład Klubu Parlamentarnego AWS.
W lutym 1998 r. do SKL-u przystąpili Republikanie oraz członkowie partii Porozumienie Centrum - Inicjatywa Integracyjna, a w lutym 1999 roku do SKL dołączyła Koalicja Konserwatywna.
18 marca 2001 roku Rada Polityczna SKL zadecydowała o wyjściu partii z AWS. Przesądziła o tym postawa prezesa Jana Rokity, który w ostatnim momencie zmienił stanowisko i poparł wystąpienie SKL z AWS. Posłowie SKL wystąpili z Klubu Parlamentarnego AWS i powołali odrębny "Klub Parlamentarny Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego". Jednocześnie Stronnictwo podjęło współpracę z Platformą Obywatelską (PO); w proteście przeciwko nawiązaniu tej współpracy z SKL wystąpiła część działaczy (głównie środowisko tworzące wcześniej Koalicję Konserwatywną), która potem współutworzyła Przymierze Prawicy, a następnie w 2002 r. zjednoczyła się z partią Prawo i Sprawiedliwość.
W wyborach parlamentarnych 2001 roku SKL startowało z listy Platformy Obywatelskiej; Jednym z warunków porozumienia było przyłączenie się SKL do PO po wyborach. Część posłów m.in. Jan Rokita i Bronisław Komorowski dotrzymała warunków umowy i zdecydowała się na przejście z SKL do utworzonej po wyborach partii politycznej Platforma Obywatelska RP, pozostali postanowili utrzymać niezależność partii i utworzyli własne koło parlamentarne pod nazwą "Koło Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego".
Od 2002 roku po połączeniu z Porozumieniem Polskich Chrześcijańskich Demokratów pod nazwą Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe - Ruch Nowej Polski.
W grudniu 2003 roku Kongres Krajowy Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego - Ruchu Nowej Polski zadecydował o rozwiązaniu partii w związku z nową centroprawicową inicjatywą integracyjną (Partia Centrum). Obecnie SKL-RNP już nie istnieje.
[edytuj] KP SKL, Sejm II kadencji
- Wojciech Arkuszewski, Ostrołęka
- Piotr Buczkowski, Poznań
- Leszek Chwat, Szczecin
- Bronisław Komorowski, Piła
- Andrzej Machowski, Poznań
- Zdobysław Milewski, Nowy Sącz
- Piotr Polmański, Katowice
- Jan Rokita, Kraków
[edytuj] KP SKL, Sejm III kadencji
- Dorota Arciszewska-Mielewczyk, Gdańsk
- Wojciech Arkuszewski, Ciechanów
- Artur Balazs, Szczecin
- Zygmunt Berdychowski, Nowy Sącz
- Jerzy Budnik, Gdańsk
- Zbigniew Chrzanowski, Ostrołęka
- Zbigniew Eysmont, Warszawa
- Aleksander Hall, Gdańsk
- Jacek Janiszewski, Toruń
- Krzysztof Kamiński, Tarnobrzeg
- Bronisław Komorowski, Warszawa
- Edward Maniura, Częstochowa
- Konstanty Miodowicz, Skierniewice
- Ireneusz Niewiarowski, Konin
- Krzysztof Oksiuta, Warszawa II
- Marian Poślednik, Leszno
- Jan Rokita, Kraków
- Andrzej Wojtyła, Kalisz
[edytuj] KP SKL, Sejm IV kadencji
- Dorota Arciszewska-Mielewczyk, Gdynia (w 2004 roku przeszła do KP Prawo i Sprawiedliwość)
- Artur Balazs, Szczecin
- Zbigniew Chrzanowski, Siedlce (w 2004 roku złożył mandat poselski)
- Ireneusz Niewiarowski, Konin
- Krzysztof Oksiuta, Warszawa
- Małgorzata Rohde, Koszalin
- Andrzej Wojtyła, Kalisz
- Marek Zagórski, Białystok (w 2004 roku wystąpił z koła i pozostał posłem niezrzeszonym)
