SM42

Z Wikipedii

SM42
SM42-678
Producent	Fablok
Lata budowy	1965-1992
Układ osi	Bo'Bo'
Masa służbowa	74 tony
Długość ze zderzakami	14240 mm
Szerokość	3173 mm
Wysokość	4400 mm
Rozstaw osi skrajnych	10100 mm
Średnica kół	1100 mm
Zapas paliwa	2815 l
Typ silnika spalinowego	a8C22
Moc znamionowa	590 kW
Rodzaj przekładni	elektryczna
Prędkość konstrukcyjna	90 km/h
Nacisk osi na szyny	228 kN
System hamulca	Oerlikon
Sterowanie wielokrotne	jest
System ogrzewania	brak
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

SM42 (oznaczenie fabryczne 6D) - polski spalinowóz manewrowy produkowany w latach 1965 - 1992 przez zakłady Fablok w Chrzanowie. Odbiorcami lokomotyw były PKP (oznaczenie SM42) oraz zakłady przemysłowe (oznaczenie Ls800P). Część lokomotyw w ramach specjalnego zamównienia eksportowano do Maroka dla tamtejszych kolei (oznaczenie 6D/M). Ogółem wyprodukowano dla PKP 1157 sztuk, które obecnie stanowią najpopularniejszą serię lokomotyw w Polsce.

Spis treści 1 Historia 1.1 PKP 1.2 Inni przewoźnicy 2 Budowa lokomotywy 3 Zobacz też

[edytuj] Historia

Lokomotywa została zaprojektowana na przełomie lat 50. i 60. XX wieku z przeznaczeniem do ciężkich prac manewrowych, ale także prowadzenia pociągów. Są to pierwsze krajowe lokomotywy spalinowe większej mocy, dzięki którym wprowadzenie trakcji spalinowej na PKP nabrało większego tempa. Oprócz produkcji dla przewoźnika państwowego, wyprodukowano także ponad 600 sztuk dla kolei przemysłowych oraz 37 sztuk na eksport do Maroka w roku 1972.

[edytuj] PKP

Spalinowozy od nr 521 wyposażone są w lżejsze wózki 1LN bez belki bujakowej. W latach 70. 39 sztuk wyposażono w instalację ogrzewania 500 V z zasilaniem z prądnicy głównej, tworząc serię SU42. W latach 1971 - 1977 przejęto trzy sztuki z kolei przemysłowych. Produkcja dla PKP trwała do roku 1981, a następnie w niewielkim zakresie po roku 1985. Na bazie SM42 powstała też prototypowa lokomotywa EPA42 z napędem akumulatorowym.

W roku 1996 PKP dokonało w ZNTK Piła przebudowy lokomotywy SM42-039 poprzez montaż wysokoobrotowego silnika MTU o większej mocy, prądnicy prądu przemiennego, nowej amortyzowanej kabiny maszynisty, smarowania obrzeży kół i halogenowych reflektorów. Umożliwiono także kierowanie spalinowozem drogą radiową. Pojazd oznaczony został nowym numerem taborowym SM42-2000.

Lokomotywa SM42 popularnie nazywana jest "stonka".

[edytuj] Inni przewoźnicy

Na kolejach przemysłowych lokomotywy tego typu dostarczane były w latach 1967 - 1992 i oznaczane są jako Ls800P z numerami taborowymi od 2001 wzwyż. Najczęściej zatrudniane są przy obsłudze bocznic, rzadziej w ruchu towarowym. Od lat 90. przewoźnicy prywatni poddają te lokomotywy kompleksowym remontom i modernizacjom, m.in. poprzez przystosowanie do sterowania za pomoca radia, montaż nowych silników i oprzyrządowania. Najbardziej zaawansowaną tego typu modernizacją jest przebudowana w latach 1997 - 1999 lokomotywa Ls1000, należąca do PTKiGK w Rybniku. Oprócz wymiany silnika na wysokoprężny MTU o większej mocy i montaż nowej prądnicy typu LSG-850-90, zastosowano także nową, amortyzowaną kabinę maszynisty z wejściami z pomostów oraz ergonomiczne fotele i nowoczesne urządzenia sterowania. W roku 2002 przebudowano kolejną lokomotywę.

[edytuj] Budowa lokomotywy

SM42 to jednokabinowe 4-osiowe lokomotywy o układzie Bo'Bo' z przekładnią elektryczną i elektropneumatycznym sterowaniem. Źródłem mocy jest silnik spalinowy z zapłonem samoczynnym oznaczony jako a8C22 o mocy 800 KM (590 kW), którego producentem były Zakłady Przemysłu Metalowego H. Cegielski w Poznaniu.

[edytuj] Zobacz też

• Lista lokomotyw spalinowych PKP