Ty23
Z Wikipedii
| Układ osi | oOOOO0 |
| Ilość osi wiązanych | 5 |
| Długość parowozu | 12550 mm |
| Długość z tendrem 22D23 | 20065 mm |
| Rozstaw osi sztywnych | 4800 mm |
| Całkowity rozstaw osi | 9050 mm |
| Masa parowozu próżnego | 86,3 t |
| Masa służbowa | 95,3 t |
| Nacisk osi napędnych | 17 t |
| Nacisk osi tocznej | 10 t |
| Moc | 1320 KM (976 kW) |
| Prędkość maksymalna | 60 km/h |
| Siła pociągowa | 22 030 kG |
| Ciśnienie w kotle | 14 atm |
| Powierzchnia ogrzewalna kotła | 191,1 m2 |
| Powierzchnia przegrzewacza | 85,9 m2 |
| Powierzchnia rusztu | 4,5 m2 |
| Średnica cylindra | 650 mm |
| Skok tłoka | 720 mm |
| Średnica kół napędnych | 1450 mm |
| Średnica kół tocznych | 1000 mm |
| Tender | 22D23 |
Lokomotywy serii Ty23 PKP to parowozy towarowe o układzie osi 1'E (1-5-0).
15 maszyn wyprodukowały zakłady Schwartzkopff, dalsze 60 sztuk Cockerill i St. Leonard (Belgia), pozostałą część produkcji wykonał zaś Fablok Chrzanów. Zbudowano ponad 600 sztuk Ty23.
Parowozy te stanowiły zasadniczy trzon parowozów towarowych w ciężkim ruchu towarowym przez 1939 rokiem.
W czasie II wojny światowej koleje niemieckie przejęły 470 sztuk Ty23 i oznaczyły je jako serię 58.23-27.
Po wyzwoleniu parowozy te wróciły na polskie szlaki, będąc stopniowo wypierane przez nowsze konstrukcje - szczególnie Ty45.
Gdy pojawiła się seria amerykańskich ciężkich maszyn Ty246, a później najcieższych polskich maszyn Ty51 większość Ty23 została wycofana z eksploatacji.
Powodem był brak mechanicznego podajnika węgla, niższa sprawność z uwagi na niższe ciśnienie pary w kotle, niższy uciąg i naturalne zużycie.
Parowozy Ty23 zakończyły swoją służbę na początku lat 60. XX wieku.
