Sikora bogatka
Z Wikipedii
| Bogatka | |
 |
|
| Systematyka | |
| Domena | eukarioty |
| Królestwo | zwierzęta |
| Typ | strunowce |
| Podtyp | kręgowce |
| Gromada | ptaki |
| Podgromada | Neornithes |
| Nadrząd | neognatyczne |
| Rząd | wróblowe |
| Rodzina | sikory |
| Gatunek | bogatka |
| Podgatunki | P. major major P. major bokharensis P. major minor P. major intermedius P. major commixtus |
| Nazwa systematyczna | |
| Parus major | |
Bogatka (sikora bogatka) (Parus major L., 1758) - niewielki ptak, częściowo wędrowny z rodziny sikor, zamieszkujący w zależności od podgatunku (podgatunki niekiedy wyodrębniane w osobne gatunki):
- Parus major major - cała Europa, północno-zachodnia Afryka, Azja Mniejsza, Iran, Kaukaz i południowa Syberia. W Polsce bardzo liczny ptak lęgowy. Północne populacje przemieszczają się zimą nieco na południe (z Polski do Francji, Holandii i Niemiec).
- Parus major bokharensis - Azja Środkowa, Indie, Birma, Półwysep Malajski i Wielkie Wyspy Sundajskie oraz północne Borneo.
- Parus major minor - wschodnie Chiny, dolny bieg Amuru, Półwysep Koreański i Japonia.
- Parus major intermedius - na południowy wschód od Morza Kaspijskiego.
- Parus major commixtus - północna część Półwyspu Indochińskiego.
- Cechy gatunku
- Największa z europejskich sikor. Obie płci ubarwione jednakowo. Upierzenie P. m. major - czarna głowa z białymi policzkami. Wierzch ciała oliwkowy, a pokrywy skrzydłowe szaroniebieskie z białym prążkiem. Spód żółty z czarną, podłużną pręgą (szerszą u samca niż u samicy). Młode mają czerń zastąpioną brązem, policzki żółtawe, spód matowożółty. Ptaki z podgatunku P. m. bokharensis mają biały brzuch, a P. m. minor - biały brzuch, białą plamę na potylicy i inny kształt plamy na policzku.
- Wymiary średnie
- dł. ciała 14-16 cm
rozpiętość skrzydeł 22cm
waga ok. 20-21 g - Biotop
- Różnorodne lasy, często w sąsiedztwie człowieka - w parkach, ogrodach i sadach, w miastach wewnątrz osiedli mieszkaniowych.
- Gniazdo
- W dziuplach, budkach lęgowych oraz innych, antropogennych miejscach - rurach, wywietrznikach, nawet w pozostawionym czajniku.
- Jaja
- Dwa lęgi w roku, jaja składane od końca kwietnia do początku lipca w liczbie od 6 do 14.
- Wysiadywanie
- Jaja wysiadywane są przez okres 13-14 dni przez samicę. Pisklęta opuszczają gniazdo po 15-21 dniach.
- Pożywienie
- Owady i inne bezkręgowce, zimą pokarm roślinny (szczególnie chętnie nasiona roślin oleistych, np. słonecznika), często dokarmiana przez ludzi słoniną.
- Ochrona
- Objęta ochroną gatunkową.
Zobacz też:
