William Murphy
William Parry Murphy (Stoughton (Wisconsin) 6 februari 1892 – Brookline (Massachusetts), 9 oktober 1987) was een Amerikaans medicus die in 1934 de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde kreeg samen met George Minot en George Whipple voor hun werk in en behandeling van macrocytische anemie.
In 1924 tapte Murphy honden bloed af om ze bloedarmoede te laten krijgen, en voedde ze met vereschillende stoffen en mat hun verbetering. Hij ontdekte dat het eten van grote hoeveelheden lever de aandoening leek te verhelpen. Minot en Whipple probeerden hierop het helende bestanddeel chemisch te isoleren en slaagden er uiteindelijk in vitamine B12 uit de lever te isoleren.
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1926-1950) |
|
1926: Fibiger | 1927: Wagner-Jauregg | 1928: Nicolle | 1929: Eijkman, Hopkins | 1930: Landsteiner | 1931: Warburg | 1932: Sherrington, Adrian | 1933: Morgan | 1934: Whipple, Minot, Murphy | 1935: Spemann | 1936: Dale, Loewi | 1937: Szent-Györgyi | 1938: Heymans | 1939: Domagk | 1943: Dam, Doisy | 1944: Erlanger, Gasser | 1945: Fleming, Chain, Florey | 1946: Muller | 1947: C.Cori, G.Cori, Houssay | 1948: Müller | 1949: Hess, Moniz | 1950: Kendall, Reichstein, Hench |
