Wet Maatschappelijke Ondersteuning
De Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo) is een nieuwe wet die de basis zal vormen voor een nieuw stelsel van Zorg en Welzijn dat in 2007 in Nederland zal worden ingevoerd. Dit stelsel zal bestaan uit drie wetten. De Algemene Wet Bijzondere Ziektekosten (AWBZ), de Zorgverzekeringswet (ZVW) en de Wet maatschappelijke ondersteuning (Wmo).
De Wmo moet uitgevoerd gaan worden door de gemeenten. Zij krijgen veel beleidsvrijheid om de uitvoering zelf vorm te geven. Gevolg daarvan zal zijn dat binnen elke gemeente deze wet anders uitgevoerd zal gaan worden. Sommigen menen dat daar in toenemende mate draagvlak voor is; volgens hen willen burgers meer en meer direct invloed op zaken die hen aangaan en leent de lokale overheid zich daar beter voor dan de rijksoverheid. Anderen hebben ernstige twijfels over dit draagvlak en voorzien grote onvrede door de verschillen in behandeling die tussen inwoners van verschillende gemeenten kunnen onstaan.
De Wmo gaat de basis vormen voor het gemeentelijk welzijnsbeleid dat momenteel gevoerd wordt op grond van de Welzijnswet, maar ook de uitvoering van de Wet voorzieningen gehandicapten (Wvg) en delen van de AWBZ. Voorlopig zal dat de huishoudelijke verzorging zijn. Het wordt aan een volgend kabinet overgelaten om ook de activerende en ondersteunende begeleiding van de AWBZ over te hevelen naar de Wmo.
Belangrijke achtergrond van de wet is kostenbeheersing van de steeds verder stijgende kosten van de AWBZ. De verwachting is dat gemeenten de zorg flexibel kunnen verstrekken via de Wmo en een grotere inzet van mantelzorgers en vrijwilligers kunnen realiseren. Zonder meer zullen gemeenten gebaat zijn bij lagere uitgaven omdat ze tekorten zelf zullen moeten bijpassen. Hoewel het hele budget, zoals in 2005 uitgegeven aan huishoudelijke verzorging, over gaat naar gemeenten is er zorg over de financien. Allereerst maken gemeenten zich zorgen over de voortdurende stijging van de uitgaven over 2006 en dus naar verwachting ook 2007. Daarnaast bestaan er zorgen over de wijze van verdelen van het budget over de gemeenten. Los van de discussie over de juistheid van de verdeelsleutel zijn er gemeenten die er bij deze herverdeling fors op achteruit gaan. Bezuinigingen op de zorg zullen in die gemeenten onvermijdelijk zijn.
De wet is ondertussen gepubliceerd in het staatsblad. Bij de behandeling in de Kamer zijn er forse veranderingen in het wetsontwerp doorgevoerd. In het debat werd daarvoor de uitdrukking "oppimpen van het wetsvoorstel" gebruikt. Allereerst werd de verplichting om burgers de keuzevrijheid tussen een natura-voorziening en een persoonsgebondenbudget in de wet opgenomen, belangrijker nog is de opname van de compensatieplicht, een vondst van het VVD-Tweede kamerlid Anouchka van Miltenburg. Daarmee worden gemeenten verplicht om de beperkingen die iemand ondervindt te compenseren door voorzieningen aan te bieden. Deze formulering geeft erg veel ruimte. Met name de "vragers" zijn erg tevreden over deze wijziging, er is nu immers een soort leverplicht in de wet gekomen. De uitvoeringspraktijk moet echter aantonen in hoeverre dit ook feitelijk het geval zal zijn. De rechter zal de onduidelijkheid die door het parlement is geschapen op dit punt moeten verhelderen!
Een belangrijke opdracht in de wet is de vorming van Wmo-loketten in gemeenten waarbij via een loket een toegang tot Wmo-voorzieningen en AWBZ-voorzieningen tot stand moet komen. Een voorbeeld van zo'n loket in oprichting in digitale vorm is te vinden op www.wegwijsbreda.nl.
[bewerk] Externe Link
Dossier Wmo-AWBZ van het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport
Informatie over de Wet maatschappelijke ondersteuning digitaal loket in oprichting gemeente Breda
