Taalwet gerechtszaken
In het kader van de taalwetgeving in België wordt onder andere het gebruik van de talen in gerechtszaken geregeld. De wet van 15 juni 1935 op het gebruik der talen in gerechtszaken geldt voor alle rechtbanken en zij schrijft voor waar welke landstaal gebruikt moet worden: Nederlands, Frans of Duits. Vanzelfsprekend gaat de wet voort op de grondwettelijke indeling van België in vier taalgebieden: het Nederlandse, het Franse, het Duitse en het tweetalig gebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest.
In de Vlaamse arrondissementen wordt de gehele rechtspleging in het Nederlands gevoerd. In de Waalse arrondissementen gebeurt dat in het Frans behalve voor de rechtbanken in Eupen waar Duits de taal van de rechtspleging is. Voor het arrondissment Brussel-Halle-Vilvoorde is er een ingewikkelde regeling. Het arrondissement bevat namelijk eentalig Nederlandse gemeenten en tweetalige gemeenten (Nederlands-Frans).
De partijen kunnen eenstemmig vragen dat de rechtspleging wordt voortgezet in een andere taal. De zaak wordt dan doorverwezen naar een rechtbank van het andere taalgebied. In het Brussels Hoofdstedelijk Gewest mag de verweerder of de verdediging vragen de zaak in een andere taal dan de taal die de inleider gekozen heeft, voort te zetten; de rechter beslist. Als er meerdere verweerders zijn, wat in strafzaken veelal het geval is, kan de taal van de meerderheid doorslaggevend zijn voor de keuze van de taal van het proces. Verdachten die die taal niet of onvoldoende machtig zijn, kunnen een vertaling krijgen.
Voor al de burgerlijke rechtbanken en rechtbanken van koophandel mogen de verschijnende partijen mondeling de taal spreken die zij verkiezen. Als de rechter die taal niet verstaat, doet hij een beroep op een beëdigd tolk.
De wet legt ook voor het Brussels Hoofdstedelijk Gewest de verhouding vast tussen Nederlandstalige en Franstalige magistraten en het aantal van hen dat de andere taal moet kennen. Ook in sommige rechtbanken buiten het Brussels Hoofdstedelijk Gewest, vooral in de arrondissementen met faciliteitengemeenten moeten er magistraten zijn die een andere landstaal verstaan.
Voor het taalgebruik in bestuurszaken en in het onderwijs gelden andere specifieke regelgevingen.
[bewerk] Externe links
- De wet in het Nederlands De in de wet opgesomde gemeenten zijn nog die van vóór de fusies van gemeenten. In actuele teksten, bijvoorbeeld over de "faciliteitengemeenten", worden enkel de huidige samengevoegde gemeenten genoemd.
- De wet in het Frans Dit is een "faciliteit" voor Franstalige gebruikers van de Nederlandse Wikipedia.
