Stemtoonhoogte
| wetenschap | muziektheorie | frequentie |
|---|---|---|
| A0 | A'' | 27,5 Hz |
| A1 | A' | 55 Hz |
| A2 | A | 110 Hz |
| A3 | a | 220 Hz |
| A4 | a' | 440 Hz |
| A5 | a'' | 880 Hz |
| A6 | a''' | 1760 Hz |
| A7 | a'''' | 3520 Hz |
| A8 | a''''' | 7040 Hz |
De stemtoonhoogte is de toonhoogte van de kamertoon, in de muziektheorie a' genoemd terwijl de wetenschappelijke benaming A4 is. Internationaal is in het midden van de 19e eeuw deze toonhoogte vastgesteld op een frequentie van 440 Hz.
Door middel van een stemvork is deze kamertoon beschikbaar voor het stemmen van een muziekinstrument.
Sinds 1885 is voor wetenschappelijke toepassing vastgelegd dat de A4 een frequentie van 440 Hz hoort te hebben (standaard van een specifieke klankbron bij 20oC, zie onderstaande tabel). De meeste stemvorken worden dan ook op 440 Hz gemaakt.
[bewerk] Geschiedenis
Door de eeuwen heen is de hoogte van de kamertoon zeer aan verandering onderhevig geweest:
| tot ca 1500 | 440 Hz | ||
| 1500-1670 | 466 Hz | halve toon hoger | |
| 1650 | Frankrijk | 415 Hz | parijse orgeltoon (dus hele toon lager) |
| 1760-1820 | 440 Hz | stijging tot huidige stemtoon | |
| 1820 | Duitsland | 423 Hz | |
| 1820 | Oostenrijk | 434 Hz | |
| 1859 | Parijs | 435 Hz (bij 15oC) | als vastgesteld door internationale stemtooncommissie (komt
overeen met 440 Hz bij 20oC) |
| 1850-1896 | Engeland | 453 Hz | oude philharmonische stemming |
| 1880 | Duitsland | 494 Hz | |
| 1880 | Oostenrijk | 447 Hz | |
| 1897-1939 | Engeland | 439 Hz | nieuwe philharmonische stemming |
| 1939 | Engeland | 440 Hz | US standard pitch |
| tot ca 1950 | Nederland | 451 Hz | oude harmoniestemming |
In veel popmuziek wordt tegenwoordig opzettelijk een hogere frequentie gekozen, zoals 442 of zelfs 445 Hz, omdat dat een meer indringende hoorsensatie oplevert.
