Sector kanton
De sector kanton is in Nederland één van de sectoren van de rechtbank. Tot 2002 bestond voor kantonzaken een aparte rechterlijke instantie: het kantongerecht. Daarna is het kantongerecht als aparte sector opgenomen in de rechtbank. De (altijd alleensprekende) rechter bleef wel de titel kantonrechter houden. Door deze wijziging moet men tegen vonnissen van de kantonrechter in plaats van bij de rechtbank tegenwoordig direct bij het gerechtshof in hoger beroep.
Tot kantonrechter worden alleen ervaren rechtbankrechters benoemd. Dit lijkt vreemd, omdat kantonrechters vaak kleinere zaken behandelen. Zij moeten echter wel alle rechtsgebieden beheersen (strafrecht, en alle terreinen van het civiele recht) en spreken daarnaast zelfstandig recht.
[bewerk] De kantonrechter binnen het civiele recht
De kantonrechter houdt zich bezig met geschillen over huurzaken, kleine geldvorderingen (tot en met 5000 euro), arbeidsrechtelijke zaken en een aantal familierechtelijke aangelegenheden.
[bewerk] De kantonrechter binnen het strafrecht
Binnen het strafrecht behandelt de kantonrechter alleen overtredingen. Vaak gaat het om zaken waarin de politie of de officier van justitie een schikkingsvoorstel heeft gedaan. Als de verdachte niet op zo'n voorstel ingaat, komt de zaak bij de kantonrechter.
De verdachte ontvangt dan een dagvaarding waarin precies staat waarvan hij wordt verdacht. De rechter onderzoekt op de zitting wat er is gebeurd. Eerst komt de officier van justitie aan het woord en daarna de verdachte of zijn advocaat. De kantonrechter kan ook getuigen horen. De verdachte mag altijd als laatste nog iets zeggen. De kantonrechter doet meestal meteen na de zitting een mondelinge uitspraak. Tegen de meeste uitspraken is hoger beroep mogelijk bij het gerechtshof.
[bewerk] Bronvermelding
De tekst van dit artikel, of een vorige versie hiervan, is deels afkomstig van www.rechtspraak.nl.
