Postmodernisme
Postmodernisme is een stroming in de filosofie en de kunst die gezien wordt als een reactie op, of de logische voortzetting van, het modernisme.
Het meest in het oog springende kenmerk van de stroming is het in twijfel trekken van lang gekoesterde begrippen als waarheid en - romantische - authenticiteit. In de beeldende kunst resulteert die twijfel vaak in eclecticisme met een flinke dosis ironie. Op filosofisch vlak houden zij die tot de postmodernen worden gerekend zich, meer nog dan hun voorgangers, bezig met taalkritiek. Zij zijn hiertoe voornamelijk door Lyotard geïnspireerd. Het model waarin taal een afspiegeling zou zijn van de werkelijkheid wordt daarin nadrukkelijk verlaten. Men proclameert het einde van de 'grote verhalen' (vooruitgang door techniek, marxisme, christendom).
Postmodernisten spelen een spel met citaten uit 'hoge' en 'lage' cultuur, die ze met elkaar laten botsen. Gespeeld wordt ook met verschillende stijl(element)en uit verschillende historische perioden. Daardoor wordt de kenbaarheid van de wereld eens te meer op de helling gezet.
Voor postmodernisme in specifieke gebieden zie:
[bewerk] Postmodernisme in de beeldende kunst
Kenmerken van het postmodernisme in de beeldende kunst - alhoewel ook hier de term zeer problematisch is en moeilijk af te lijnen (zowel qua periode als qua vorm- en inhoudskenmerken) - zijn: eclecticisme, kritiek op instituten, deconstructie, relativisme en massamedia.
Enkele voorbeelden van postmoderne werken zijn:
- Marilyn-diptiek, 1962 van Andy Warhol
- Brillo, 1964 van Andy Warhol
- Reservoir met de ballen in totaal evenwicht, 1985 van Jeff Koons
- Vest met aqualung, 1985 van Jeff Koons
- U rijdt een volvo, 1996 van Julian Opie
- Interieur met waterlelies, 1991 van Roy Lichtenstein
Museum met postmoderne werken is o.a. het Tate Modern in Londen.
