Keltische christendom
Het Keltische christendom (ook genoemd Ierse christendom) is een religieuze praktijk die ontstaan is in de vroegste jaren van onze tijdrekening op de Britse eilanden en Ierland. Deze zelfstandige vorm van Christendom is blijven bestaan tot de 12e eeuw, met name toen in 1172, bij de synode van Cashel, het Romeinse gezag werd opgelegd door koning Hendrik II van Engeland.
Inhoud |
[bewerk] De legende
Jozef van Arimathea zou, reeds te tijde van Jezus Christus, handelscontacten gehad hebben met Cornwall, vanwaar hij tin importeerde in Palestina. Na de dood van Christus zou hij, met een aantal getrouwen, geëmigreerd zijn naar Glastonbury in Engeland, waar hij een kerk bouwde. Hieruit zou een christendom zijn ontstaan, totaal onafhankelijk van Romeins-Katholieke invloed.
Verder wordt verteld dat dit christendom in goede verstandhouding leefde met de daar heersende cultuur van de druïden. De Keltische monikken namen trouwens de tonsuur van de druïden over. Hierbij werd de voorkant van het haar van oor tot oor kaal geschoren, terwijl de haren op het achterhoofd lang werden gelaten.
[bewerk] De geschiedenis
Er zijn op dit ogenblik geen historische bronnen gevonden over het ontstaan van een christendom in Ierland en Britannia tijdens de eerste eeuwen van de christelijke jaartelling. Nochtans vermeldt Tertullianus in zijn geschrift Adversus Judaeos "dat ook plaatsen (in het Westen) die niet door de Romeinen zijn bezet, zich aan Christus hebben overgegeven". Origenes spreekt in zijn Homilies verschillende malen over Christenen in Britannia. Zie: Hugh Williams "Christianity in early Britain", Oxford 1912.
[bewerk] Andere bronnen
[bewerk] Keltische kloosters
Het Keltische christendom ontwikkelde zich vooral door het stichten van kloosters. Deze kloosters waren zelfvoorzienende leefgemeenschappen. Aan het hoofd stond een abt of abdis. Voorbeelden van enkele kloosters:
Deze kloosters speelden een belangrijke rol in de ontwikkeling van landbouw en veeteelt, als scriptorium en als onderwijsinstelling.
Vele kloosters namen de regel van Sint-Columba aan.
