John James Richard Macleod
John James Richard Macleod (Clunie, Perth and Kinross, 6 september 1876 – 16 maart 1935) was een Schots medicus, fysioloog, en ontvanger van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde.
In 1898 kreeg hij zijn medische graad van de Universiteit van Aberdeen en ging een jaar werken aan de Universiteit van Leipzig. In 1899 werd hij benoemd tot demonstrator fysiologie aan de London Hospital Medical School en in 1902 werd hij lector Biochemie aan die school. In 1903 werd hij hoogleraar Fysiologie aan de Western Reserve Universiteit in Cleveland, Ohio. In 1918 werd hij gekozen tot Professor of Physiology aan de Universiteit van Toronto, Canada.
Macleod's belangrijkste werk was dat over carbohydrate metabolisme en zijn werk met Frederick Banting en Charles Best met de ontdekking van insuline om diabetes te behandelen. Hiervoor kregen Banting en Macleod in 1923 samen de Nobelprijs.
Hij schreef elf boeken, waaronder Recent Advances in Physiology (1905); Diabetes: its Pathological Physiology (1925); and Carbohydrate Metabolism and Insulin. (1926)
[bewerk] Externe links
| Winnaars van de Nobelprijs voor de Fysiologie of Geneeskunde (1901-1925) |
|
1901: Behring | 1902: Ross | 1903: Finsen | 1904: Pavlov | 1905: Koch | 1906: Golgi, Ramón y Cajal | 1907: Laveran | 1908: Mechnikov, Ehrlich | 1909: Kocher | 1910: Kossel | 1911: Gullstrand | 1912: Carrel | 1913: Bárány | 1919: Bordet | 1920: Krogh | 1922: Hill, Meyerhof | 1923: Banting, Macleod | 1924: Einthoven |
