Hendrik VII van Brunswijk-Lüneburg (1468-1532), bijg.de Middelste, was een zoon van hertog Otto II van Brunswijk-Lüneburg en Anna van Nassau-Dilleburg. In 1486 nam hij het bestuur over van zijn moeder, die na het overlijden van zijn grootvader Frederik de Vrome het bestuur had waargenomen. Zijn regering werd vooral gekenmerkt door de strijd tussen de adel en de geestelijkheid van Hildesheim, waarbij Hendrik de zijde van de geestelijkheid had gekozen. Hendrik won weliswaar in de slag van Soltau, maar moest nadien onder invloed keizer Karel IV, zwaar inbinden, nadat Hendrik de tegenstander van Karel had gesteund bij de koningverkiezing. Hendrik werd verbannen, maar trok zich in 1521 terug en liet het bestuur over aan zijn oudste zonen.
Hendrik was gehuwd met Elisabeth van Saksen (1469-1528), dochter van keurvorst Ernst van Saksen , en werd vader van:
- Anna (1492-)
- Elisabeth (1494-1572), gehuwd met Karel van Egmond (1467-1538), graaf van Gelre
- Otto (1495-1549)
- Ernst (1497-1546)
- Apollonia (1499-1571)
- Anna (1502-1568), gehuwd met hertog Barnimus XI van Pommeren (1501-1573)
- Frans (1508-1549)
