Heinz Guderian
Heinz Wilhelm Guderian (17 juni 1888 – 14 mei 1954) is een Duitse tankgeneraal uit de Tweede Wereldoorlog.
Vooral in Frankrijk en aan het Oostfront wist hij grote successen te boeken. Hij was een van de slachtoffers van de zuiveringen die Hitler onder de generaals doorvoerde na de mislukking van Operatie Barbarossa. Guderian kreeg echter vrijwel meteen een andere hoge verantwoordelijke functie als inspecteur-generaal van de pantsereenheden. In 1944 werd hij zelfs Chef Generale Staf. Na een conflict met Hitler over de situatie aan het oostfront werd hij in maart 1945 ontslagen. Op 10 mei 1945 werd hij door de Amerikanen gevangengenomen. In 1948 werd hij vrijgelaten en hij sleet zijn leven verder als schrijver van een autobiografie.
Meer dan tankgeneraal kan Guderian worden gezien als de 'vader van de Blitzkrieg'. Hij was in Duitsland een van de weinigen die de potentie van gemotoriseerde en gepantserde divisies al voor de Tweede Wereldoorlog heeft onderkend. Hij zette zijn ideeën uiteen in zijn boek Achtung, Panzer! (1937). Hoewel dit boek evenmin als zijn andere geschriften van voor de oorlog een typische Blitzkrieg propageerde, was Guderian wel degene die de echte Blitzkrieg voor het eerste plande in zijn gesprekken met Erich von Manstein over de beste strategie voor Fall Gelb en hij was degene die door eigenmachtig optreden die veldtocht tot een echte Blitzkriegcampagne maakte, hoewel die door het opperbevel niet zo bedoeld was.
Guderian was geen nazi maar maakte zich wel dienstbaar aan het bewind. Zijn compromitterende houding blijkt uit zijn uitspraak dat hij het nodig oordeelde Warschau geheel te vernietigen. Aan het Oostfront heeft de Duitse Wehrmacht in de Tweede Wereldoorlog beestachtig huisgehouden onder de burgerbevolking en de joden. Guderian heeft zich daar evenmin als bijvoorbeeld Erich von Manstein tegen verzet. Zij hebben deze politiek van de Nazi's gesteund en de uitvoering ervan door hun militaire optreden mogelijk gemaakt. Desondanks werd hij niet wegens oorlogsmisdaden vervolgd.
