Harold I Hazenvoet (ca. 1016 – 16 maart 1040) was koning van Engeland van 1037 tot 1040. Hij was de zoon van koning Knoet van Denemarken en Engeland, en diens concubine Aelgifu. Zijn bijnaam Hazenvoet kreeg hij wegens zijn snelheid en vaardigheid bij de jacht.
Nadat hij als onwettige zoon van Knoet zichzelf tot koning van Engeland had uitgeroepen, zette zijn halfbroer Hardeknoet een expeditie op touw om zijn recht op de troon op te eisen. maar voor hij arriveerde overleed Harold I. Zijn lijk werd op last van de tot koning gekroonde Hardeknoet opgegraven, postuum onthoofd, en in een moeras geworpen.
