Zjednoczenie Włoch
Z Wikipedii
Więcej informacji co należy poprawić, być może znajdziesz na odpowiedniej stronie. W pracy nad artykułem należy korzystać z zaleceń edycyjnych. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.
Możesz także przejrzeć pełną listę stron wymagających dopracowania.
Sardynia wzięła udział w wojnie krymskiej, co przyniosło jej korzyści polityczne i pozwoliło na zawarcie sojuszu obronnego z Francją w 1858 r w Plombieres.
Ruch ideowy Risorgimento miał na celu budzenie świadomości narodowej Włochów i poczucia jedności, ale także walki z obcym panowaniem i dążeniami do zjednoczenie poszczególnych włoskich księstw oraz likwidacje absolutyzmu.
Sardynia chciała sprowokować Austrię do wypowiedzenia wojny i w tym celu zaczęła się zbroić. Austria w 1859 wypowiedziała Królestwu Sardynii wojnę, ktoremu z pomocą przyszła Francja. Zwyciężona Austria , na mocy traktatu w Villafranca (1859 r.) utraciła Lombardię. Francja na mocy układu w Zurychu przekazała Lombardię Sardynii w zamian za Niceę i Sabaudię. Zjednoczenie Włoch to historyczne wydarzenie, zapoczątkowane w 1861 roku i stanowiące proces ciągnący się przez kilkanaście lat.
Królestwo Piemontu (ze stolicą w Turynie) podbiło w 1860 roku Półwysep Apeniński (włącznie z Królestwem Obojga Sycylii, księstwem Modeny, Marchiami i Państwem Kościelnym.
Pierwsza część tego procesu historycznego skończyła się w 1861 roku wraz z powstaniem Królestwa Włoch, w 1866 roku, w wyniku wojny prusko-austriackiej uzyskano Wenecję, zaś całości dopełniło zdobycie przez wojska włoskie Rzymu (stolicy Państwa Kościelnego), co miało miejsce 20 września 1870.
Podbicie Państwa Kościelnego miało znaczenie symboliczne: oznaczało koniec władzy papiestwa. Rzym został niedługo obwołany nową stolicą.
Zjednoczenie Włoch miało charakter "oddolny": zadecydowała nie tylko interwencja wojskowa, ale i plebiscyty.
Po wojnie Wiosny Ludów zachowane zostały dążenia państw włoskich do odzyskania niepodległości. Na całym półwyspie Apenińskim wróciły takie rządy, jakie powołano po kongresie wiedeńskim. Stróżem była Austria, która utrzymywała wpływy w kilku księstwach. Wszędzie rządzili konserwatyści, a społeczeństwo było pozbawione praw politycznych. Jego władca Wiktor Emanuel II starał się o rozszerzenie swoich wpływów w północnych Włoszech. Aby osiągnąć cel odwołał się do poczucia narodowego Włochów.
Znaczenie Piemontu podniosło się po objęciu władzy przez Kamila Cavour (chciał zjednoczyć Włochy aby nie było cła miedzy państwami oraz dążył do rozwoju ekonomicznego). Największą przeszkodą w drodze do zjednoczenia była Austria. Cavour rozbudował armię, wiedział jednak ze Piemont nie poradzi sobie z taką polityką, toteż zbliżył się politycznie do Francji (zawarł sojusz), było to również na rękę Napoleonowi III, który miał własne interesy polityczne z Austrią , co pozwoliło mu na wygraną z Austrią i tym samym zjednoczenie Włoch. Skutki zjednoczenia Włoch.
- likwidacja Państwa Kościelnego (istniejącego od 754, 755 lub 756 roku)
- zmiana mapy politycznej Europy
