Wybrzeże Kości Słoniowej

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

République de Côte d'Ivoire


Flaga Wybrzeża Kości Słoniowej	Godło Wybrzeża Kości Słoniowej

Dewiza: (fr.) Union, Discipline, Travail

prezydent Laurent Gbagbo

Szef rządu

premier Seydou Diarra

Powierzchnia
• całkowita
• wody śródlądowe

67. na świecie
322 460 km²
1,4%

Liczba ludności
• całkowita (2005)
• gęstość zaludnienia

57. na świecie
17 298 040
52,6 osób/km²

Niepodległość

od Francji
15 sierpnia 1960

Jednostka monetarna

frank CFA (XOF)

Strefa czasowa

UTC +1

Hymn państwowy

L'Abidjanaise (Pieśń Abidżanu)

+225

¹ Siedzibą rządu jest Abidżan

Wybrzeże Kości Słoniowej (franc. Côte d'Ivoire, Republika Wybrzeża Kości Słoniowej, République de Côte d'Ivoire) – państwo w zachodniej Afryce, położone nad Zatoką Gwinejską. Stolica Jamusukro, dawną stolicą jest Abidżan.

Wybrzeże Kości Słoniowej graniczy z państwami:

Liberia 716 km
Gwinea 610 km
Mali 532 km
Burkina Faso 584 km
Ghana 668 km

Państwo wzięło nazwę od nazwy części wybrzeża Zatoki Gwinejskiej (Ocean Atlantycki), skąd francuscy handlarze wywozili w XVII wieku kość słoniową.

[edytuj] Ustrój polityczny

Wybrzeże Kości Słoniowej jest republiką. Konstytucja została uchwalona w 1960. Głową państwa jest prezydent wybierany w wyborach powszechnych na 5 lat. Władza ustawodawcza należy do 1-izbowego Zgromadzenia Narodowego o kadencji 5-letniej, z wyborów powszechnych. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, na którego czele stoi premier powoływany przez prezydenta.Jednak według rankingu organizacji Freedom In The World na rok 2005 prawa polityczne i swobody obywatelskie są tu mocno ograniczone.

[edytuj] Geografia

Powierzchnia w większej części wyżynno-górzysta. Na zachodzie, przy granicy z Gwineą masyw górski Nimba (1752 m). W południowej części aluwialna nizina nadbrzeżna. Wybrzeże słabo rozczłonkowane, na zachodzie skaliste, na wschodzie płaskie z licznymi mierzejami i lagunami. Na południu klimat równikowy wybitnie wilgotny z opadami całorocznymi (1500–2300 mm) i 2 maksimami opadów (kwiecień–lipiec i wrzesień–listopad). Na pozostałym obszarze klimat podrównikowy (opady roczne 1000–1800 mm) — w części środkowej 2 maksima opadów z zaznaczoną porą suchą (listopad–luty), na północy jedna pora deszczowa (maj–październik). Na południu w porze suchej wieje harmattan. Średnia temperatura miesięczna od 24–25°C w sierpniu do 28–30°C w marcu, kwietniu. Gęsta sieć rzeczna. Głównie rzeki: Bandama, Komoe, Sassandra. Dominującą formacją roślinną jest sawanna. Na południu zdegradowane lasy równikowe (ok. 22% pow.). Na wybrzeżach namorzyny. Ponad 6% pow. stanowią parki narodowe, w tym wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury i Przyrody UNESCO (Komoe, Taï).

[edytuj] Historia

Od XV do XIX wieku Wybrzeże Kości Słoniowej wabiło Europejczyków perspektywą zysków z handlu kością słoniową i niewolnikami. U schyłku tego okresu opanowała je Francja. W 1960 Wybrzeże Kości Słoniowej uzyskało niepodległość. Ważniejsze wydarzenia:

1903-1935 Zbudowanie linii kolejowej między Wybrzeżem Kości Słoniowej a Burkina Faso
1940-1942 Rząd Vichy (tzw. Państwa Francuskiego Pétaina) opanowuje Wybrzeże Kości Słoniowej

[edytuj] Gospodarka

Kraj uzyskał w 1960 niepodległość. Postępuje elektryfikacja, jest też sieć dróg i kolej. Miasto Abidżan, jest ośrodkiem turystycznym. Większość mieszkańców Wybrzeża Kości Słoniowej uprawia ziemię. W kraju tym pozostającym pod silnym wpływem zwyczajów i języka francuskiego, żyje obok licznych plemion afrykańskich wielu osadników europejskich.