Wiktor Bołogan
Z Wikipedii
Wiktor Wiorel Bołogan (ros. Виктор Бологан, ur. 14 grudnia 1971 roku w Kiszyniowie) - mołdawski arcymistrz, czołowy szachista świata.
W szachy nauczył się grać w wieku 7 lat od swojego ojca. Od 1981 roku znajdował się już pod stałą opieką trenerską, dzięki czemu mając lat 13, zdobył tytuł kandydata na mistrza. Pierwsze turniejowe zwycięstwo odniósł w roku 1989, dzieląc I miejsce (wraz z Borysem Gelfandem i Aleksiejem Szirowem) w turnieju młodych radzieckich mistrzów w Kramatorsku. W roku 1990 otrzymał tytuł mistrza międzynarodowego, a w 1991 został arcymistrzem, po zwycięstwach w Xanthi oraz w mistrzostwach ZSRR juniorów do lat 20, rozegranych w Jurmale. W roku 1993 zwyciężył w Ostrawie oraz dwukrotnie w Las Palmas, zaś dwa lata później - w Moskwie.
Pierwsze sukcesy kwalifikujące go do światowej czołówki zaczął odnosić pod koniec lat dziewięćdziesiątych. W roku 1997 zwyciężył (wraz z Michałem Krasenkowem) w słynnym otwartym turnieju World Open w Nowym Jorku. Dwa lata później zajął II miejsce (za Joelem Lautierem) w silnie obsadzonym turnieju (XV kat. FIDE) w Enghien-les-Bains oraz zwyciężył w turnieju tej samej kategorii w Belfort. W roku 2000 zwyciężył w turniejach w Mińsku i Pekinie (XVI kat.) oraz podzielił I miejsce (wraz z Judit Polgár, a przed Nigelem Shortem i Anatolijem Karpowem) w memoriale Miguela Najdorfa w Buenos Aires. W kolejnym roku wygrał turniej XV kategorii w Pojkowskim (przed Smbatem Lputianem, Siergiejem Rublewskim oraz Wadimem Zwiagincewem) oraz podzielił I miejsce w turnieju w Szanghaju. W roku 2002 roku dwukrotnie zwyciężył Pampelunie - w turnieju rozegranym na przełomie 2001/2002 roku (przed Tejmurem Radżabowem i Ulfem Anderssonem) oraz w czwórmeczu rozegranym w grudniu (wraz z Rustamem Kasimdżanowem). W tym samym roku zwyciężył również w silnie obsadzonym turnieju szachów błyskawicznych Ordix Open w Mainz (przed m.in. Piorem Swidlerem i Rafaelem Waganianem). W roku 2003 odniósł swój życiowy sukces, samodzielnie zwyciężając w turnieju elity w Dortmundzie (przed m.in. Władimirem Kramnikiem, Viswanathanem Anandem i Péterem Lékó). W tym samym roku podzielił również I miejsce w słynnym turnieju Aeroflot Open w Moskwie. Zwycięstwo w Dortmundzie zaowocowało zaproszeniem do kolejnego turnieju elity, w Wijk aan Zee w roku 2004, w którym zajął bardzo dobre V miejsce, wyprzedzając m.in. Władimira Kramnika, Jewgienija Barejewa, Piotra Swidlera i Aleksieja Szirowa. W następnym roku podzielił I miejsca w kolejnych bardzo silnie obsadzonych turniejach w Pojkowskim (wraz z Etienne Bacrotem, a przed Aleksandrem Griszczukiem, Aleksiejem Drejewem i Piotrem Swidlerem) i w Sarajewie (wraz z Iwanem Sokołowem) oraz - dzięki tym wyśmienitym wynikom - po raz pierwszy osiągnął granicę 2700 punktów rankingowych. W roku 2006 ponownie podzielił I miejsce w turnieju Aeroflot Open w Moskwie, zwyciężył (z wynikiem 9/9) w otwartym turnieju Porzellan Cup w Dreźnie oraz zajął bardzo dobre III miejsce w turnieju XVIII kategorii w Foros (za Siergiejem Rublewskim oraz Wasilijem Iwanczukiem).
Czterokrotnie wystąpił w mistrzostwach świata FIDE, rozgrywanych systemem pucharowym, nie notując jednak sukcesów:
- 1997 - Groningen - awans do II rundy, w której przegrał z Rafaelem Waganianem
- 2000 - New Delhi - awans do II rundy, w której przegrał z Viswanathanem Anandem
- 2001 - Moskwa - porażka w I rundzie z Igorem Natafem
- 2004 - Trypolis - awans do II rundy, w której przegrał z Aleksandrem Moisejenko
W latach 1992-2006 siedmiokrotnie brał udział w szachowych olimpiadach, za każdym razem na I szachownicy. Dla swojego kraju zdobył 44,5 pkt w 79 partiach.
Notowania na liście rankingowej FIDE w październiku 2006 roku:
- Ranking - 2659
- Miejsce na liście krajowej - 1
- Miejsce na liście światowej - 47
