Waśń Rodzinna
Z Wikipedii
Waśń Rodzinna – fikcyjne wydarzenia ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na temat jego znajdują się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
- W angielskim oryginale – Kin-strife
- Przekład Marii Skibniewskiej – Waśń Rodzinna
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Wojna Bratobójcza
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Waśń Rodzinna
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Waśń Rodzinna – wielka wojna domowa, która toczyła się w Gondorze w latach 1432-1448 Trzeciej Ery.
Jej powodem była wzrastająca wrogość możnych Gondorczyków do Nortów, faworyzowanych przez króla Valacara i piastujących wysokie stanowiska w armii Południowego Królestwa. Do tego nałożyła się do następcy tronu Eldacara, którego uważano za „gorszego” Dúnadana z powodu „mieszanego” pochodzenia (jego matką była Vidumavi, pochodząca z ludu Nortów). Przez to nie chciano uznać za godnego objęcia tronu.
Pierwsze walki zaczęły się już w ostatnim roku życia Valacara (1432), gdy wybuchł bunt w południowych prowincjach. Jednak wojna domowa na pełną skalę rozpętała się, gdy Eldacar wstąpił na tron. Buntownicy, z których najmożniejszy był Castamir, oblegli monarchę w Osgiliath. Ostatecznie po 5 latach oblężenia (1432-1437), zdobyli miasta, a Eldacar musiał uciekać do Rhovanionu. Śmierć poniósł jego starszy syn, Ornendil. Rządy w państwie objął Castamir. Nie trwały one długo – po 10 latach (1447) Eldacar powrócił do królestwa (na czele armii Nortów i Gondorczyków z północnych prowincji) i w bitwie u brodów na Erui pokonał uzurpatora. Po tej klęsce synowie Castamira, wraz z resztkami zwolenników ojca, schronili się w Pelargirze, gdzie bronili się do 1448 roku. Wtedy to odpłynęli do Umbaru i założyli tam własne państewko. Eldacar nie dysponował flotą, więc nie mógł ich temu przeszkodzić.
Waśń Rodzinna spowodowała wielkie spustoszenie w Gondorze i bardzo osłabiła królestwo, które w późniejszych latach zostało uwikłane w wojny z władcami Umbaru.
