Tarondor (król Gondoru)
Z Wikipedii
Tarondor – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Informacje na jego temat pojawiają się w Dodatkach do trzeciego tomu Władcy pierścieni.
Postać ta nie występuje się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson).
Nie należy mylić tej postaci z inną – Tarondorem, królem Arnoru.
- W angielskim oryginale – Tarondor
- Przekład Marii Skibniewskiej – Tarondor
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Tarondor
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Tarondor
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Tarondor (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 1798 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, dwudziesty siódmy król Gondoru. Był synem Minastana, młodszego brata króla Telemnara. Na tron wstąpił w 1636 roku, po tym jak jego stryj zmarł (wraz ze swymi dziećmi) w czasie Wielkiego Moru. W 1640 roku przeniósł stolicę do Minas Anor, ponieważ Osgiliath było całkiem wyludnione i zaczęło popadać w ruinę. Zasadził tam nowe Białe Drzewo (poprzednie uschło w czasie zarazy). Panował do końca życia, przez 162 lata, najdłużej ze wszystkich władców Południowego Królestwa. Podczas swoich rządów odbudował armię i zaprowadził porządek wewnętrzny w kraju. Opuszczone jednak zostały twierdze, strzegące krainy Mordor. Następcą Tarondora był jego syn, Telumehtar.
Imię Tarondor pochodzi z języka quenya i znaczy w tej mowie Królewska skała.
Poprzednik Telemnar |
Królowie Gondoru | Następca Telumehtar |