Powódź tysiąclecia

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Tablica wmurowana w Mosty Młyńskie we Wrocławiu na pamiątkę obrony miasta przed żywiołem

Pomnik "Powodzianka" we Wrocławiu, przedstawiający kobietę ratującą książki

Powódź we Wrocławiu w 1997 r.

Powódź tysiąclecia w Polsce - powódź, która nawiedziła w lipcu 1997 roku południową Polskę. Wylały rzeki: Nysa Łużycka, Nysa Kłodzka, Odra oraz górna Wisła.

Obfite opady w dniach 3-8 lipca 1997 spowodowały, że już 7 lipca pierwsze wsie i miasteczka zostały zalane przez Nysę Kłodzką. Pod wodą znalazły się także Kłodzko (cztery kilkusetletnie kamienice zawaliły się), lewobrzeżne Opole (m.in. wyspy Pasieka i Bolko), Racibórz (m.in. dworzec PKP, Poczta, dzielnice Ostróg i Płonia i część śródmieścia) i blisko połowa Wrocławia (archiwum sądowe, wysypisko śmieci), Rybnik (woda spowodowała osunięcie się skarpy, na której było blisko 300 grobów). Druga fala opadów wystąpiła pomiędzy 18 a 20 lipca.

Bilans powodzi to:

55 ofiar śmiertelnych,
200 tysięcy osób ewakuowanych,
2592 zalanych miejscowości, w tym 1362 całkowicie,
zniszczonych 480 mostów, ponad 1370 km dróg i 1100 km wałów przeciwpowodziowych.

Rząd premiera Cimoszewicza uruchomił rezerwę budżetową w celu pomocy powodzianom. Jednak słaba, zdaniem niektórych, koordynacja oraz wypowiedź premiera Włodzimierza Cimoszewicza z pierwszych dni powodzi: "to jest kolejny przypadek, kiedy potwierdza się, że trzeba być przezornym i trzeba się ubezpieczać, a ta prawda jest ciągle mało powszechna", spowodowały spadek popularności rządu i w znaczącym stopniu przyczyniły się do przegranej SLD w wyborach parlamentarnych w 1997 r.