Ostra Góra (Góry Bardzkie)
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Ostra Góra | |
| Państwo |  Polska, Sudety |
| Pasmo | Góry Bardzkie |
| Wysokość | 751 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 50°28' 40'' N |
| Długość geograficzna | 016°46' 30'' E |
Ostra Góra (tuż po 1945 r. Ostry Szczyt, niem. [Königshainer] Spitzberg) – drugi pod względem wysokości szczyt Gór Bardzkich, wznoszący się wyraźnie zaznaczoną kulminacją w grzbiecie głównym południowo-wschodniej części ich łańcucha.
Ostra Góra zbudowana jest z dolnokarbońskich szarogłazów i łupków ilastych, miejscami przechodzących w mułowce. Porośnięta w całości lasem świerkowym i świerkowo-bukowym, z bukami przybierającymi w okolicy szczytu skarłowaciałe formy.
[edytuj] Turystyka
Ostra Góra długo (jeszcze po II wojnie światowej) uchodziła za najwyższy szczyt Gór Bardzkich. Jako "najwyższa" góra bezpośrednio dostępna z Kłodzka, była bardzo popularna. GGV już na początku swego istnienia (koniec XIX w.) wzniosło tu drewnianą wieżę widokową 17-metrowej wysokości, z dwoma pomostami widokowymi.
W 1890 r., kilkadziesiąt metrów poniżej szczytu, zbudowano letnią restaurację, którą później przekształcono w całoroczne schronisko nazwane Hubertusbaude. Po 1945 r. góra utraciła swoje znaczenie turystyczne. Schroniska nie uruchomiono i z czasem popadło w całkowitą ruinę. Wieża widokowa, postawiona na nowo w roku 1927, przetrwała do połowy lat 50. XX w. Przez szczyt Ostrej Góry przechodzi szlak turystyczny:
niebieski, z Barda do Przełęczy Kłodzkiej, będący częścią szlaku długodystansowego E3.
