Orla Baszta
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
Orla Baszta | |
Państwo | Polska |
Pasmo | Tatry Wysokie, Karpaty |
Wysokość | 2175 m n.p.m. |
Szerokość geograficzna | 49°13' 39'' N |
Długość geograficzna | 20°02' 13'' E |
Data zdobycia | 26 sierpnia 1902 |
Zdobyta przez | Janusz Chmielowski |
Orla Baszta (2175 m n.p.m.) – szczyt w bocznej grani Tatr pomiędzy Granatami a Buczynowymi Turniami. Nazwany tak przez poetę Franciszka Henryka Nowickiego ok. 1901 r. Nazwa wywodzi się od kształtu turni przypominającej ruinę baszty i od miejsca jej położenia – w Orlej Perci. Orlą Basztę od Granatów (dokładniej od Skrajnego Granatu) oddziela Granacka Przełęcz (2145 m n.p.m.) a od Buczynowych Turni (dokładniej od Wielkiej Buczynowej Turni) Przełęcz Nowickiego (2105 m n.p.m.).
Orla Baszta w niektórych przewodnikach uważana jest też za pierwszą (położoną najbardziej na zachód) Buczynową Turnię.
Pierwsze wejścia turystyczne:
- latem - Janusz Chmielowski 26 sierpnia 1902,
- zimą - Aleksander Litwinowicz i Mariusz Zaruski 14 marca 1910.
Szlak Orlej Perci prowadzi z Granackiej Przełęczy przez ściany Orlich Turniczek, Orlą Przełączką i podchodzi pod wierzchołek Orlej Baszty (omijając go od południa), dalej schodzi w dół na trawiaste obniżenie zwane Pościelą Jasińskiego (2125 m n.p.m.). Pościel Jasińskiego opada dość wysoką (110 m), urwistą ścianą w kierunku Buczynowej Dolinki (w Dolinie Roztoki). Orla Perć należy w tym rejonie do najtrudniejszych technicznie szlaków turystycznych, (podobnie jak wejście na Kozi Wierch od strony Koziej Przełęczy), wymaga obycia z ekspozycją i dobrego przygotowania turystycznego.