Wielka Buczynowa Turnia
Z Wikipedii
Współrzędne: zobacz na mapie
| Wielka Buczynowa Turnia | |
| Państwo | Polska |
| Pasmo | Tatry Wysokie, Karpaty |
| Wysokość | 2 182 m n.p.m. |
| Szerokość geograficzna | 49°13' 39'' N |
| Długość geograficzna | 20°02' 27'' E |
| Data zdobycia | 19 sierpnia 1902 |
| Zdobyta przez | ks. Walenty Gadowski, Antoni Panek |
Wielka Buczynowa Turnia - najwyższy (2182 m n.p.m.) szczyt w grupie Buczynowych Turni znajduje się pomiędzy Buczynowymi Czubami, od których oddziela ją Przełęcz Nowickiego a Małą Buczynową Turnią, od której oddzielona jest Buczynową Przełęczą.
W grani pomiędzy Wielką Buczynową Turnią a Przełęczą Nowickiego widoczna jest niewielka, ale wyraźnie wyodrębniona turnia nazwana Budzową Igłą. Od masywu samej Wielkiej Buczynowej Turni oddziela ją Budzowa Przełączka. Wyżej, w południowej ścianie widnieje jeszcze kilka innych turniczek, z których najwyższa ma wysokość 2065 m n.p.m. i nazywana jest Buczynową Turniczką (przez nią i wierzchołek Wielkiej Buczynowej Turni poprowadzony był szlak Orlej Perci w 1903 r., odnowione w okresie międzywojennym znakowania omijają szczyt). Na stokach Buczynowej Turni często pojawiają się kozice.
Południowa ściana, schodząca do Buczynowej Dolinki ma ok. 310 m wysokości. W kierunku Doliny Pańszczycy nieco niższą ścianę (ok. 300 m) przecina grzęda (ok. 200 m wysokości). Grzędą i ścianami poprowadzono kilka dróg wspinaczkowych o różnej skali trudności.
Pierwsze turystyczne wejścia:
- latem - ks. Walenty Gadowski, Antoni Panek 19 sierpnia 1902.
- zimą - Leon Loria, Jan Małachowski, Stanisław Zdyb 25 kwietnia 1911.
