Mardil
Z Wikipedii
Mardil – fikcyjna postać ze stworzonej przez J. R. R. Tolkiena mitologii Śródziemia.
Wspominają o nim bohaterowie Władcy pierścieni (informacje na jego temat znajdują się też w Dodatkach do trzeciego tomu powieści).
Postać ta nie pojawai się w ekranizacji powieści (reżyseria Peter Jackson) i nie nalezy jej mylić z Madrilem, jednym z żołnierzy Gondoru, postacią tyko wystepującą w filmie.
- W angielskim oryginale – Mardil Voronwë / Good Steward
- Przekład Marii Skibniewskiej – Mardil Voronwë (Voronwe)[1] / Dobry Namiestnik
- Przekład Jerzego Łozińskiego – Mardil Voronuë / Wierny Namiestnik
- Przekład Marii i Cezarego Frąców – Mardil Voronwë / Dobry Namiestnik
Uwaga: W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.
Mardil (ur.? rok Trzeciej Ery – zm. 2080 rok Trzeciej Ery) – Dúnadan, namiestnik królów Gondoru Eärnila II i Eärnura (odpowiednio przez 14 i 7 lat)[2] oraz pierwszy namiestnik rządzący Gondorem. Był synem Vorondila. Urząd objął w 2029 roku. Gdy Eärnur został królem, Mardil starał się hamować porywczy charakter władcy. W 2043 roku udało mu się odwieść monarchę od przyjęcia wyzwania Wodza Nazgûli, lecz 7 lat później król nie usłuchał rad swego namiestnika. Po zaginięciu Eärnura Mardil zaczął sprawować oficjalnie sprawować rządy aż do powrotu króla, aby nie dopuścić do wybuchu wojny domowej między pretendentami do tronu. W praktyce posiadał pełnię władzy królewskiej. Okazał się rozważnym władcą, a jego rządy (trwające 30 lat) upływały w spokoju. Zwano go przez to Dobrym Namiestnikiem. W 2059 roku wprowadził nowy kalendarz, zwany Kalendarzem Namiestników. Nosił również przydomek Voronwë. Jego następcą na urzędzie namiestnika był Eradan.
Mardil jako ostatni z namiestników nosił imię pochodzące z języka quenya. Znaczy ono w tej mowie Oddany domowi lub Przyjaciel domu. Przydomek Voronwë tłumaczy się zaś jako Wierny, Stateczny, Nieugięty.
| Poprzednik – |
Namiestnicy rządzący Gondorem | Następca Eradan |
