Koszyce (województwo małopolskie)

Miejscowość położona była w dobrach królewskich, stanowiła uposażenie wielkorządcy krakowskiego i nosiła nazwę Koszyczki. Przez Koszyce przebiegał szlak handlowy z Krakowa i Bochni przez Wiślicę na Ruś Kijowską. W 1374 r. królowa Elżbieta Łokietkówna nadała Koszycom prawa miejskie. Przywileje lokacyjne były wzorowane na krakowskich. Miasto było ważnym ośrodkiem rzemieślniczym i handlowym. W 1421 r. Koszyce otrzymały od króla Władysława Jagiełły przywilej odbywania 8-dniowego jarmarku. W mieście znajdowała się komora królewska, która pobierała myto od wozów i pędzonego bydła. W pobliżu Koszyc znajdował się port rzeczny na Wiśle. W 1563 r. w mieście znajdowały się 83 domy, 13 jatek rzeźniczych oraz łaźnia. W mieście handlowano zbożem, upowszechniła się stosowana tu miara koszycka. W 1579 r. w Koszycach działało 86 warsztatów rzemieślniczych.

Upadek miasta nastąpił w XVII w. Spustoszenia dokonała zaraza z 1654 r., podczas której, zmarło m.in. 40 miejscowych mistrzów cechowych. Dzieła zniszczenia dopełnił potop szwedzki. W 1664 r. Koszyce miały zaledwie 432 mieszkańców i znajdowały się tu 52 domy. W kolejnych latach miasto jeszcze bardzie podupadło, mieszkańcy musieli odrabiać pańszczyznę na folwarku w pobliskich Kucharach.

W XVIII w. sytuacja miasta uległa poprawie. Stało się ono ważnym ośrodkiem rzemieślniczym. Rozwijało się tu przede wszystkim sukiennictwo. W 1827 r. miasto miało 628 mieszkańców. Po powstaniu styczniowym w 1869 r. Koszycom odebrano prawa miejskie. W ramach represji za udział mieszkańców w powstaniu, rosyjskie władze przeniosły także siedzibę gminy do miejscowości Filipowice. W 1931 r. Koszyce stały się ponownie siedzibą gminy.

[edytuj] Zabytki

Kościół pw. św. Marii Magdaleny z 1881 r. wzniesiony w miejsce zniszczonej w pożarze drewnianej świątyni z XV w. Budowla jednonawowa z prezbiterium oddzielonym od nawy arkadą. Na ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem z XVII w.