Konfederacja dzikowska
Z Wikipedii
Konfederacja dzikowska zawiązana 5 listopada 1734 w Dzikowie pod Tarnobrzegiem, utworzona na wezwanie króla-elekta Stanisława Leszczyńskiego, który wobec połączonej interwencji wojsk saskich i rosyjskich na korzyść Augusta III, uszedł do Królewca. Na jej czele stanął starosta jasielski Adam Tarło. Na czele wojsk konfederackich stanął regimentarz Józef Potocki.
Zawiązana została dla obrony polskiego tronu dla Stanisława Leszczyńskiego przed interwencją rosyjską i saską i w celu wywołania interwencji mocarstw europejskich na jego korzyść. W tym celu rozpoczęła aktywną działalność dyplomatyczną, wysyłając posłów do Szwecji, Francji, Turcji i Rzymu. Bezskutecznie zwróciła się o poparcie do narodów czeskiego, węgierskiego i "śląskiego". Wojska konfederackie próbowały przebić się przez Wielkopolskę, by uderzyć na Saksonię. Zostały jednak rozbite w wielu bitwach przez Sasów i Rosjan. Ogniska oporu zbrojnego konfederatów dzikowskich istniały do 1735, na Kurpiach i na Podolu.
