Indywidualne Mistrzostwa Świata w sporcie żużlowym

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Indywidualne Mistrzostwa Świata na żużlu są coroczną serią turniejów, wyłaniających najlepszych z grona żużlowców. Prowadzone są przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM) od 1936 roku. Turnieje finałowe poprzedzone są zazwyczaj skomplikowanym systemem eliminacji krajowych i międzynarodowych. Do 1994 roku mistrza wyłaniano podczas finału jednodniowego, od 1995 roku najlepsi zawodnicy uczestniczą w cyklu turniejów Grand Prix IMŚ – mistrzem zostaje zwycięzca klasyfikacji generalnej cyklu.

[edytuj] Medaliści

Rok	Miasto	I miejsce	II miejsce	III miejsce
1936	Wembley	Lionel van Praag	Eric Langton	Bluey Wilkinson
Do końcowej klasyfikacji wliczono wyniki półfinałów. W samym turnieju finałowym kolejność na podium brzmiała: Bluey Wilkinson, Eric Langton, Lionel van Praag.
1937	Wembley	Jack Milne	Wilbur Lamoreaux	Cordy Milne
Do końcowej klasyfikacji wliczono wyniki półfinałów, w turnieju finałowym kolejność była identyczna jak w klasyfikacji końcowej.
1938	Wembley	Bluey Wilkinson	Jack Milne	Wilbur Lamoreaux
Do końcowej klasyfikacji wliczono wyniki półfinałów, w turnieju finałowym kolejność była identyczna jak w klasyfikacji końcowej.
1939	-	-	-	-
Finału nie rozegrano z powodu wybuchu II wojny światowej. Najwięcej punktów po półfinałach miał Cordy Milne .
1949	Wembley	Tommy Price	Jack Parker	Louis Lawson
Od roku 1949 mistrza wyłaniał jedynie turniej finałowy, nie wliczano punktów z półfinałów.
1950	Wembley	Freddie Williams	Wally Green	Graham Warren
1951	Wembley	Jack Young	Split Waterman	Jack Biggs
1952	Wembley	Jack Young	Freddie Williams	Bob Oakley
1953	Wembley	Freddie Williams	Split Waterman	Geoff Mardon
1954	Wembley	Ronnie Moore	Brian Crutcher	Olle Nygren
1955	Wembley	Peter Craven	Ronnie Moore	Barry Briggs
1956	Wembley	Ove Fundin	Ronnie Moore	Arthur Forrest
Pierwsze starty Polaków w kwalifikacjach – najlepiej wypadł Florian Kapała, zajmując 7. miejsce w Finale Europejskim (do Finału Światowego awansowała pierwsza czwórka).
1957	Wembley	Barry Briggs	Ove Fundin	Peter Craven
Najlepszy z Polaków – Stanisław Tkocz – ósmy w Finale Europejskim (do Finału Światowego awansowała pierwsza piątka).
1958	Wembley	Barry Briggs	Ove Fundin	Aub Lawson
Marian Kaiser siódmy w Finale Europejskim.
1959	Wembley	Ronnie Moore	Ove Fundin	Barry Briggs
Pierwszy występ Polaka w Finale Światowym IMŚ – Mieczysław Połukard zdobył 5 punktów i zajął 12. miejsce. Bliski awansu był też siódmy w Finale Europejskim, Florian Kapała (sześciu awansowało).
1960	Wembley	Ove Fundin	Ronnie Moore	Peter Craven
Polacy w finale – 7. Stefan Kwoczała (8 pkt); 13. Henryk Żyto (4 pkt); 16. Marian Kaiser (1 pkt).
1961	Malmö	Ove Fundin	Bjorn Knuttson	Gote Nordin
Polacy w finale – 7. Florian Kapała (8 pkt); 15. Stanisław Tkocz (3 pkt).
1962	Wembley	Peter Craven	Barry Briggs	Ove Fundin
Polacy w finale – 14. Paweł Waloszek (2 pkt).
1963	Wembley	Ove Fundin	Bjorn Knuttson	Barry Briggs
Brak Polaków w finale – najlepszy, Henryk Żyto, zajął 10. miejsce w Finale Europejskim.
1964	Göteborg	Barry Briggs	Igor Plechanow (ZSRR)	Ove Fundin
Polacy w finale – 14. Zbigniew Podlecki (3 pkt).
1965	Wembley	Bjorn Knuttson	Igor Plechanow (ZSRR)	Ove Fundin
Polacy w finale – 9. Andrzej Pogorzelski (7 pkt); 10. Antoni Woryna (6 pkt); 15. Andrzej Wyglenda (2 pkt).
1966	Göteborg	Barry Briggs	Sverre Harrfeldt	Antoni Woryna
Pierwszy medal IMŚ dla Polski – 3. Antoni Woryna (13 pkt). Pozostali Polacy w finale – 9. Stanisław Tkocz (7 pkt); 11. Marian Kaiser (5 pkt); 12. Andrzej Pogorzelski (5 pkt).
1967	Wembley	Ove Fundin	Bengt Jansson	Ivan Mauger
Polacy w finale – 9. Andrzej Pogorzelski (6 pkt); 11. Antoni Woryna (5 pkt); 14. Jerzy Trzeszkowski (3 pkt); 15. Andrzej Wyglenda (2 pkt).
1968	Göteborg	Ivan Mauger	Barry Briggs	Edward Jancarz
Polacy w finale – 3. Edward Jancarz (11+3 pkt); 5. Paweł Waloszek (10 pkt); 12. Antoni Woryna (5 pkt); 14. Jerzy Trzeszkowski (3 pkt).
1969	Wembley	Ivan Mauger	Barry Briggs	Soren Sjosten
Polacy w finale – 6. Edward Jancarz (9 pkt); 9. Andrzej Pogorzelski (7 pkt); 10. Jan Mucha (7 pkt); 12. Henryk Glucklich (5 pkt); 15. Zbigniew Podlecki (3 pkt w 2 startach – rezerwowy); 16. Andrzej Wyglenda (2 pkt).
1970	Wrocław	Ivan Mauger	Paweł Waloszek	Antoni Woryna
Polacy w finale – 2. Paweł Waloszek (14 pkt); 3. Antoni Woryna (13 pkt); 5. Henryk Glucklich (9 pkt); 8. Andrzej Wyglenda (7 pkt); 11. Jan Mucha (6 pkt); 14. Edmund Migoś (4 pkt w 5 startach – rezerwowy); 16. Zygfryd Friedek (2 pkt).
1971	Göteborg	Ole Olsen	Ivan Mauger	Bengt Jansson
Polacy w finale – 16. Jerzy Szczakiel (0 pkt) – przyznano mu 15. miejsce po dyskwalifikacji Rosjanina, Vladimira Gordeeva.
1972	Wembley	Ivan Mauger	Bernt Persson	Ole Olsen
Polacy w finale – 8. Paweł Waloszek (6 pkt).
1973	Chorzów	Jerzy Szczakiel	Ivan Mauger	Zenon Plech
Polacy w finale – 1. Jerzy Szczakiel (13+3 pkt); 3. Zenon Plech (12 pkt); 7. Paweł Waloszek (8 pkt); 9. Jan Mucha (7 pkt); 11. Edward Jancarz (6 pkt); 17. Andrzej Wyglenda (0 pkt w 1 starcie – rezerwowy).
1974	Göteborg	Anders Michanek	Ivan Mauger	Soren Sjosten
Polacy w finale – 8. Zenon Plech (8 pkt); 17. Edward Jancarz (1 pkt w 3 startach – rezerwowy).
1975	Wembley	Ole Olsen	Anders Michanek	John Louis
Polacy w finale – 12. Edward Jancarz (4 pkt); 14. Zenon Plech (4 pkt); 15. Marek Cieślak (1 pkt); 15. Henryk Glucklich (0 pkt).
1976	Chorzów	Peter Collins	Malcolm Simmons	Phil Crump
Polacy w finale – 5. Zenon Plech (11 pkt); 12. Edward Jancarz (5 pkt); 13. Marek Cieślak (4 pkt); 14. Jerzy Rembas (3 pkt).
1977	Göteborg	Ivan Mauger	Peter Collins	Ole Olsen
Polacy w finale – 13. Edward Jancarz (4 pkt); 16. Jan Mucha (1 pkt).
1978	Wembley	Ole Olsen	Gordon Kennet	Scott Autrey
Polacy w finale – 5. Jerzy Rembas (11+1 pkt); 13. Marek Cieślak (5 pkt).
1979	Chorzów	Ivan Mauger	Zenon Plech	Michael Lee
Polacy w finale – 2. Zenon Plech (13 pkt); 9. Edward Jancarz (7 pkt); 15. Robert Słaboń (2 pkt).
1980	Göteborg	Michael Lee	Dave Jessup	Billy Sanders
Polacy w finale – 15. Zenon Plech (1 pkt).
1981	Wembley	Bruce Penhall	Ole Olsen	Tommy Knudsen
Polacy w finale – 12. Edward Jancarz (5 pkt); 15. Zenon Plech (3 pkt); 17. Henryk Olszak (0 pkt w 1 starcie – rezerwowy).
1982	Los Angeles	Bruce Penhall	Les Collins	Dennis Sigalos
Polacy w finale – 10. Edward Jancarz (7 pkt).
1983	Norden	Egon Mueller	Billy Sanders	Michael Lee
Polacy w finale – 15. Zenon Plech (1 pkt).
1984	Göteborg	Erik Gundersen	Hans Nielsen	Lance King
Brak Polaków w finale. Do finału zakwalifikował się Edward Jancarz, ale w nim nie wystąpił.
1985	Bradford	Erik Gundersen	Hans Nielsen	Sam Ermolenko
1986	Chorzów	Hans Nielsen	Jan O. Pedersen	Kelvin Tatum
Polacy w finale – 11. Ryszard Dołomisiewicz (6 pkt).
1987	Amsterdam (Holandia)	Hans Nielsen	Erik Gundersen	Sam Ermolenko
Finał dwudniowy. Polacy w finale – 14. Roman Jankowski (0 i 8 pkt)
1988	Vojens	Erik Gundersen	Hans Nielsen	Jan O. Pedersen
Polacy w finale – 14. Zenon Kasprzak (3 pkt); 16. Roman Jankowski (2 pkt).
1989	Monachium	Hans Nielsen	Simon Wigg	Jeremy Doncaster
1990	Bradford	Per Jonsson	Todd Wiltshire	Hans Nielsen
Srebrny medal na torze wywalczył Shawn Moran , lecz został zdyskwalifikowany. Polacy nie startowali.
1991	Göteborg	Jan O. Pedersen	Tony Rickardsson	Hans Nielsen
1992	Wrocław	Gary Havelock	Per Jonsson	Gert Handberg
Polacy w finale – 9. Sławomir Drabik (6 pkt).
1993	Pocking	Sam Ermolenko	Hans Nielsen	Chris Louis
Polacy w finale – 7. Tomasz Gollob (8 pkt).
1994	Vojens	Tony Rickardsson	Hans Nielsen	Craig Boyce
Polacy w finale – 15. Piotr Świst (1 pkt); 17. Tomasz Gollob (0 pkt w 2 startach); 18. Roman Jankowski (0 pkt w 2 startach – rezerwowy).
1995	-	Hans Nielsen	Tony Rickardsson	Sam Ermolenko
Wprowadzono nową formułę wyłaniania mistrza świata – cykl Grand Prix IMŚ. Polacy w cyklu – 9. Tomasz Gollob (73+2 pkt w 6 turniejach); 20. Dariusz Śledź (10 pkt w 1 turnieju)
1996	-	Billy Hamill	Hans Nielsen	Greg Hancock
Polacy w cyklu – 12. Tomasz Gollob (43 pkt w 3 turniejach); 21. Piotr Protasiewicz (3 pkt w 1 turnieju).
1997	-	Greg Hancock	Billy Hamill	Tomasz Gollob
Polacy w cyklu – 3. Tomasz Gollob (92 pkt w 6 turniejach); 11. Sławomir Drabik (38 pkt w 6 turniejach); 13. Piotr Protasiewicz (31 pkt w 4 turniejach); 23. Rafał Dobrucki (1 pkt w 1 turnieju).
1998	-	Tony Rickardsson	Jimmy Nilsen	Tomasz Gollob
Polacy w cyklu – 3. Tomasz Gollob (97 pkt w 6 turniejach); 21. Piotr Protasiewicz (16 pkt w 6 turniejach); 24. Sebastian Ułamek (10 pkt w 5 turniejach); 29. Jacek Gollob (4 pkt w 1 turnieju); 30. Jacek Krzyżaniak (3 pkt w 1 turnieju); 33. Robert Dados (1 pkt w 1 turnieju).
1999	-	Tony Rickardsson	Tomasz Gollob	Hans Nielsen
Polacy w cyklu – 2. Tomasz Gollob (98 pkt w 6 turniejach); 21. Robert Dados (20 pkt w 6 turniejach); 22. Jacek Gollob (12 pkt w 1 turnieju); 24. Rafał Dobrucki (8 pkt w 1 turnieju); 26. Sebastian Ułamek (4 pkt w 1 turnieju); 30. Piotr Protasiewicz (2 pkt w 2 turniejach).
2000	-	Mark Loram	Billy Hamill	Tony Rickardsson
Polacy w cyklu – 7. Tomasz Gollob (64 pkt w 5 turniejach); 21. Rafał Dobrucki (16 pkt w 5 turniejach); 27. Jarosław Hampel (7 pkt w 1 turnieju); 28. Sebastian Ułamek (6 pkt w 1 turnieju); 30. Piotr Protasiewicz (3 pkt w 2 turniejach).
2001	-	Tony Rickardsson	Jason Crump	Tomasz Gollob
Polacy w cyklu – 3. Tomasz Gollob (89 pkt w 6 turniejach); 16. Grzegorz Walasek (34 pkt w 4 turniejach); 20. Piotr Protasiewicz (20 pkt w 6 turnieju); 25. Jarosław Hampel (7 pkt w 1 turnieju); 30. Krzysztof Cegielski (5 pkt w 1 turnieju).
2002	-	Tony Rickardsson	Jason Crump	Ryan Sullivan
Polacy w cyklu – 7. Tomasz Gollob (117 pkt w 10 turniejach); 16. Krzysztof Cegielski (55 pkt w 9 turniejach); 17. Sebastian Ułamek (39 pkt w 10 turniejach); 21. Grzegorz Walasek (25 w 6 turniejach); 24. Piotr Protasiewicz (18 pkt w 4 turniejach); 31. Jarosław Hampel (6 pkt w 2 turniejach).
2003	-	Nicki Pedersen	Jason Crump	Tony Rickardsson
Polacy w cyklu – 6. Tomasz Gollob (111 pkt w 9 turniejach); 11. Piotr Protasiewicz (63 pkt w 9 turniejach); 15. Tomasz Bajerski (51 pkt w 9 turniejach); 24. Krzysztof Cegielski (15 w 2 turniejach); 26. Jarosław Hampel (13 pkt w 1 turnieju); 35. Sebastian Ułamek (4 pkt w 1 turnieju); 36. Robert Dados (3 pkt w 1 turneju); 38. Rafał Kurmański (3 pkt w 1 turnieju); 42. Rafał Szombierski (2 pkt w 1 turnieju).
2004	-	Jason Crump	Tony Rickardsson	Greg Hancock
Polacy w cyklu – 6. Tomasz Gollob (113 pkt w 9 turniejach); 8. Jarosław Hampel (81 pkt w 8 turniejach); 15. Piotr Protasiewicz (55 pkt w 9 turniejach); 23. Grzegorz Walasek (13 pkt w 1 turnieju); 29. Rafał Dobrucki (5 pkt 1 turnieju); 30. Wiesław Jaguś (4 pkt w 1 turnieju); 34. Krzysztof Kasprzak (3 pkt w 1 turnieju); 35. Tomasz Chrzanowski (2 pkt w 1 turneju).
2005	-	Tony Rickardsson	Jason Crump	Leigh Adams
Polacy w cyklu – 7. Tomasz Gollob (83 pkt w 9 turniejach); 11. Jarosław Hampel (67 pkt w 6 turniejach); 15. Tomasz Chrzanowski (28 pkt w 9 turniejach); 18. Piotr Protasiewicz (11 pkt w 1 turnieju); 24. Krzysztof Kasprzak (4 pkt w 1 turnieju).
2006	-	Jason Crump	Greg Hancock	Nicki Pedersen
Polacy w cyklu – 8. Tomasz Gollob (94 pkt w 10 turniejach); 9. Jarosław Hampel (91 pkt w 10 turniejach); 16. Piotr Protasiewicz (31 pkt w 10 turniejach); 17. Wiesław Jaguś (16 pkt w 1 turnieju); 20. Krzysztof Kasprzak (6 pkt w 1 turnieju); 29. Janusz Kołodziej (0 pkt w 1 turnieju).