Grand Prix IMŚ w sporcie żużlowym 1995

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Grand Prix IMŚ na żużlu 1995 to inauguracyjny cykl turniejów , prowadzony przez Międzynarodową Federację Motocyklową (FIM). Cykl Grand Prix zastąpił jedniodniowe Indywidualne Mistrzostwa Świata. W sezonie 1995 17 żużlowców zmaga się o tytuł Mistrza Świata podczas 6 rund.

[edytuj] Zasady

Każdy z sześciu turniej składa się z 24 biegów. Wedle losowania, zawodnicy startują wedle dwudziestobiegówki. Następnie, na podstawie zdobytych punktów, przydzielani są do biegów finałowych. I tak: najlepsza czwórka startuje w finale A (bieg 24), miejsca 5-8 w finale B (bieg 23), miejsca 9-12 w finale C (bieg 22), miejsca 13-16 w finale D (bieg 21), natomiast pozostała dwójka nie bierze udziału w biegach finałowych.

Pozycje startowe w finałach B, C i D są przydzielane na podstawie miejsca po 20. biegach. Zawodnicy z miejsc 5, 9 i 13 startują z toru A w kasku czerwonym, miejsca 6, 10 i 14 z toru B w kasku niebieskim, miejsca 7, 11 i 15 z toru C w kasku białym, natomiast miejsca 8, 12 i 16 z toru D w kasku żółtym. W finale A zawodnicy sami wybierają tor w kolejności zajętego miejsca po 20. biegach.

Punkty do klasyfikacji generalnej są przydzielane za zajęte miejsce:

1. 20 pkt	2. 18 pkt	3. 17 pkt	4. 16 pkt	5. 15 pkt	6. 14 pkt
7. 13 pkt	8. 12 pkt	9. 11 pkt	10. 10 pkt	11. 9 pkt	12. 8 pkt
13. 7 pkt	14. 6 pkt	15. 4 pkt	16. 3 pkt	17. 2 pkt	18. 1 pkt

[edytuj] Zawodnicy

Zawodnicy z numerami 1-15 oraz 17-18 w sezonie 1995 wystartują we wszystkich turniejach. Pierwsza dziesiątka to kolejno najlepsi żużlowcy z finały IMŚ '94. Numery 11-15 oraz 18 otrzymali zawodnicy, którzy zajmowali wysokie miejsca w finale IMŚ '93. Numer 17 otrzymał indywidualny mistrz świata juniorów z 1994. Na każdy turniej z numerem 16 wystartuje inny zawodnik (tzw. dzika karta).

Stali uczestnicy:
(1) Tony Rickardsson	(2) Hans Nielsen	(3) Craig Boyce
(4) Greg Hancock	(5) Tommy Knudsen	(6) Marvyn Cox
(7) Henrik Gustafsson	(8) Mark Loram	(9) Josh Larsen
(10) Jan Staechmann	(11) Chris Louis	(12) Sam Ermolenko
(13) Tomasz Gollob	(14) Andy Smith	(15) Gary Havelock
(17) Mikael Karlsson	(18) Billy Hamill

Rezerwowi:
(19) Peter Karlsson

Dzikie karty:
(16) Dariusz Śledź	(16) Franz Leitner	(16) Gerd Riss
(16) Peter Karlsson	(16) Lars Gunnestad	(16) Jason Crump

[edytuj] Terminarz i wyniki

	Data	Grand Prix	Stadion	Miasto	Zwycięzca
1	20 maja	Polski	Stadion Olimpijski	Wrocław	Tomasz Gollob	Wyniki
2	7 czerwca	Austrii	OAMTC Zweigverein	Wiener Neustadt	Billy Hamil	Wyniki
3	8 lipca	Niemiec	Motorstadion	Abensberg	Tommy Knudsen	Wyniki
4	12 sierpnia	Szwecji	Motorstadium	Linköping	Tommy Knudsen	Wyniki
5	9 września	Danii	Speedway Center	Vojens	Hans Nielsen	Wyniki
6	30 września	Wielkiej Brytanii	Hackney Stadium	Londyn	Greg Hancock	Wyniki

[edytuj] Klasyfikacja końcowa

Lp.	Zawodnik	Suma
1	(2) Hans Nielsen	103	18	17	18	16	20	14
2	(1) Tony Rickardsson	88	15	18	12	18	17	8
3	(12) Sam Ermolenko	83	14	11	10	12	18	18
4	(4) Greg Hancock	82	9	13	9	17	14	20
5	(18) Billy Hamill	80	4	20	17	11	13	15
6	(8) Mark Loram	77	16	16	8	9	11	17
7	(11) Chris Louis	77	17	10	13	15	15	7
8	(7) Henrik Gustafsson	73+3	12	15	15	8	7	16
9	(13) Tomasz Gollob	73+2	20	12	6	10	16	9
9	(5) Tommy Knudsen	67	2	2	20	20	12	11
11	(3) Craig Boyce	60	11	8	7	14	10	10
12	(6) Marvyn Cox	54	8	14	11	7	8	6
13	(15) Gary Havelock	45	13	7	4	6	2	13
14	(14) Andy Smith	38	6	9	14	3	3	3
15	(10) Jan Staechmann	23	7	4	3	1	6	2
16	(17) Mikael Karlsson	17	3	3	2	4	1	4
17	(16) Gerd Riss	16	-	-	16	-	-	-
18	(19) (16)^[1] Peter Karlsson	16	1	1	1	13	-	-
19	(16) Jason Crump	12	-	-	-	-	-	12
20	(16) Dariusz Śledź	10	10	-	-	-	-	-
21	(16) Lars Gunnestad	9	-	-	-	-	9	-
22	(9) Josh Larsen	7	-	-	-	2	4	1
23	(16) Franz Leitner	6	-	6	-	-	-	-