François Cluzet
Z Wikipedii
François Cluzet (ur. 21 września 1955 roku w Paryżu) – francuski aktor filmowy i teatralny.
Spis treści |
[edytuj] Życiorys
Już jako dzecko nie miał w życiu jakiegoś innego celu, niż zostanie aktorem. Inspiracją jego decyzji były cotygodniowe wizyty z jego ojcem i bratem do teatru i sali muzycznej. Porzucił szkołę w wieku 17 lat, by studiować dramat z Jean'em Périmony. W 1976 zadebiutował na scenie i spędził następne kilka lat występując w teatrze.
Pojawił się po raz pierwszy przed kamerą w dramacie Koktajl Mołotowa (Cocktail Molotov, 1980). Uznany został za cenionego aktora dramatycznego po filmach: komunistyczno-anarchicznym Wiwat socjalizm! (Vive la sociale!, 1983) jako młody Paryżanin i Mordercze lato (L'Été meurtrier, 1983) z Isabelle Adjani, otrzymując dwie nominacje do nagrody Césara. Grał ludzi mocnych i zdecydowanych, czasem obsesyjnie oddanych swemu zadaniu. Stworzył postać cenionego grafika, wielkiego wielbiciela jazzu i opiekuna czarnoskórego nowojorskiego saksofonisty w dramacie Około północy (Autour de minuit, 1986). Zagrał w zapadającej w pamięci opowieści o rasizmie i nietolerancji z punktu widzenia dziecka w filmie Czekolada (Chocolat, 1988). Pojawił się u boku Gérarda Depardieu w filmie Zbyt piękna dla ciebie (Trop belle pour toi, 1989).
W dramacie Agnieszki Holland Olivier, Olivier (1992) wystąpił jako weterynarz, który zostawia rodzinę i udaje się do pracy do Afryki. Następnie brał udział w obrazie o lotnictwie podczas I wojny światowej Boża iskra (L'instinct de l'ange, 1993). W filmie Piekło (L'Enfer, 1994) wcielił się w postać właściciela hotelu, który popadł w ogromne długi, stał się chorobliwie zazdrosny, popadł w depresję, a co za tym idzie w alkoholizm i lekomanię i krok po kroku zbliża się do obłędu, rujnując szczęście swojej rodziny.
Niedługo po tym, za rolę Antoine'a w czarnej komedii Nowicjusze (Les Apprentis, 1995) został nominowany do Cezara. Wystąpił w krótkometrażowym 8-minutowym filmie Rozmowa na szczycie (Dialogue au sommet, 1996). W thrillerze W potrzasku (Je suis un assassin, 2004) zagrał autora thrillerów, który ma zamordować żonę swojego kolegi.
Grał także w filmach hollywoodzkich, m.in. Pret-a-Porter (Prêt-à-porter, 1994) Roberta Altmana czy komedii romantycznej Francuski pocałunek (French Kiss, 1995) z Meg Ryan.
[edytuj] Życie prywatne
Z nieformalnego związku z aktorką Marie Trintignant ma syna Paula (ur. 1992 w Nîmes). Jest także ojcem Blanche i Josepha.
[edytuj] Wybrana filmografia
- 1980:Koktajl Mołotowa (Cocktail Molotov), reż. Diane Kurys
- 1980:Dumny koń (Le Cheval d'orgueil), reż. Claude Chabrol
- 1982:Sprzedawca kapeluszy (Les Fantômes du chapelier), reż. Claude Chabrol
- 1982:Od pierwszego wejrzenia (Coup de foudre), reż. Diane Kurys
- 1983:Mordercze lato (L'Été meurtrier), reż. Jean Becker
- 1983:Wiwat socjalizm! (Vive la sociale !), reż. Gérard Mordillat
- 1984:Les Enragés, reż. Pierre-William Glenn
- 1985:Około północy (Round Midnight/Autour de minuit), reż. Bertrand Tavernier
- 1985:États d'âme, reż. Jacques Fansten
- 1985:Elsa, Elsa, reż. Didier Haudepin
- 1985:Rue du départ, reż. Tony Gatlif
- 1987:Association de malfaiteurs, reż. Claude Zidi
- 1987:Jaune revolver, reż. Olivier Langlois
- 1987:Czekolada (Chocolat), reż. Claire Denis
- 1988:Force majeure, reż. Pierre Jolivet
- 1988:Sprawa kobiet (Une affaire de femmes), reż. Claude Chabrol
- 1988:Ich dwoje (Deux), de Claude Zidi
- 1989:Un tour de manège, reż. Pierre Pradinas
- 1989:Zbyt piękna dla ciebie (Trop belle pour toi), reż. Bertrand Blier
- 1989:Rewolucja francuska (La Révolution français), reż. Robert Enrico
- 1991:À demain, reż. Didier Martiny
- 1992:Olivier, Olivier, reż. Agnieszka Holland
- 1992:Sexes faibles, reż. Serge Meynard
- 1992:Boża iskra (L'Instinct de l'ange), reż. Richard Dembo
- 1994:Le Vent du Wyoming, reż. André Forcier
- 1994:Piekło (L'Enfer), reż. Claude Chabrol
- 1994:Pret-a-Porter (Prêt-à-porter), reż. Robert Altman
- 1995 :Dialogue au sommet, reż. Xavier Giannoli
- 1995:Francuski pocałunek (French Kiss), reż. Lawrence Kasdan
- 1995:Huzar (Le Hussard sur le toit), de Jean-Paul Rappeneau
- 1995:Les Apprentis, reż. Pierre Salvadori
- 1996:Enfants de salaud, reż. Tonie Marshall
- 1996:Le Silence de Rak, reż. Christophe Loizillon
- 1996:Rozmowa na szczycie (Dialogue au sommet), reż. Xavier Giannoli
- 1997:Le Déménagement, reż. Olivier Doran
- 1997:Francuska ruletka (Rien ne va plus), reż. Claude Chabrol
- 1997:La Voie est libre, reż. Stéphane Clavier
- 1998:Egzamin o Północy (L'Examen de minuit), reż. Danièle Dubroux
- 1998:Fin août, début septembre, reż. Olivier Assayas
- 1998:Słodka bezczynność (Dolce Farniente), reż. Nae Caranfil
- 2001:L'Adversaire, reż. Nicole Garcia
- 2002:Mon accident, reż. Christian Vincent
- 2002:Wariaci z Karaibów (Mais qui a tué Pamela Rose ?)'', reż. Éric Lartigau
- 2002:Janis i John (Janis et John), reż. Samuel Benchetrit
- 2002:France boutique, reż. Tonie Marshall
- 2002:La Famille Guérin (serial TV)
- 2003:Quand je vois le soleil, reż. Jacques Cortal
- 2003:W potrzasku (Je suis un assassin), reż. Thomas Vincent
- 2004:Le Domaine perdu, reż. Raoul Ruiz
- 2004:La Cloche a sonné, reż. Bruno Herbulot
- 2005:Ne le dis à personne, reż. Guillaume Canet
- 2005:Le Domaine perdu, reż. Raoul Ruiz
- 2006:Quatre étoiles, reż. Christian Vincent
