Edmund Małachowicz
Z Wikipedii
Edmund Małachowicz (ur. 3 marca 1925 w Wilnie) - polski architekt i konserwator zabytków, laureat Honorowej Nagrody SARP w 2001.
W 1952 Małachowicz ukończył studia na Politechnice Wrocławskiej. Jest profesorem zwyczajnym, przewodniczącym wrocławskiego oddziału PAN. Małachowicz, znawca średniowiecznej architektury polskiej, prowadził prace rekonstrukcyjne oraz stworzył wiele teoretycznych rekonstrukcji obiektów. Jest autorem kilkunastu publikacji książkowych opisujących zabytki Wrocławia, ponadto prac teoretycznych z dziedziny konserwacji zabytków a także dotyczących Wilna. W latach 1965-1972 był konserwatorem zabytków miasta Wrocławia.
[edytuj] Główne dzieła
- powojenna odbudowa kilku kościołów i innych zespołów zabytkowych
- kościół NMP na Piasku we Wrocławiu
- kościół bernardynów we Wrocławiu
- kościół św. Krzysztofa we Wrocławiu
- kościół św. Marii Magdaleny we Wrocławiu
- kościół św. Klary i św. Jadwigi we Wrocławiu z Mauzoleum Piastów Śląskich
- zabudowa północnej strony ul. Katedralnej we Wrocławiu
- prace restauracyjne w katedrze wrocławskiej, od 1969
- renowacja wnętrza kościoła św. Elżbiety we Wrocławiu po pożarze
- rekonstrukcja lub budowa hełmów na wieżach kilkunastu kościołów, m.in.:
- kościoła św. Wojciecha we Wrocławiu
- katedry wrocławskiej, 1991
- katedry częstochowskiej, 1997
- kościoła św. Henryka na osiedlu Glinianki we Wrocławiu, 2003
[edytuj] Wybrane publikacje książkowe
- Stare Miasto we Wrocławiu, 1976
- Wrocław na wyspach, 1987 (ISBN 83-04-02834-4)
- Wrocławski zamek książęcy i kolegiata św. Krzyża na Ostrowie, 1994 (ISBN 83-7085-012-X)
- Katedra wrocławska, dzieje i architektura, 2000 (ISBN 83-910911-2-0)
