Bitwa pod Filipowem
Z Wikipedii
| Bitwa pod Filipowem | |||||||||||
| Konflikt: Potop szwedzki | |||||||||||
 Bitwa pod Filipowem na rycinie Erika Dahlbergha |
|||||||||||
|
|||||||||||
| Walczące strony | |||||||||||
| Rzeczpospolita | Szwecja, Brandenburgia, Prusy | ||||||||||
| Dowódcy | |||||||||||
| Wincenty Gosiewski | Gustaw Otto Stenbock | ||||||||||
| Siły | |||||||||||
| 8500 | 9000 | ||||||||||
| Straty | |||||||||||
Bitwa pod Filipowem (znana też jako bitwa pod Mieruniszkami-Filipowem) - bitwa rozegrała się 22 października 1656 w czasie potopu szwedzkiego między wojskami polskimi a siłami szwedzko-brandenburskimi.
Dywizja (ok. 8,5 tys.) hetmana polnego litewskiego Wincentego Gosiewskiego rozlokowanana w Filipowie w powiecie suwalskim stoczyła bitwę z korpusem (ok. 9 tys.) dowodzonym przez generała Gustawa Ottona Stenbocka i Jerzego Fryderyka księcia Waldeck.
Posuwające się szybkim marszem oddziały nieprzyjacielskie zaatakowały niespodzianie pod Mieruniszkami tylną straż wojsk polskich. Wywiązała się bitwa, w której od początku inicjatywę i przewagę taktyczną mieli Szwedzi i Brandenburczycy. Cofającym się pod naporem nieprzyjaciela wojskom polskim groziło oskrzydlenie. W tej sytuacji hetman Gosiewski postanowił oderwać swe główne siły od wroga i wycofać się na północ.
Choć w bitwie pod Filipowem nie doszło do całkowitej klęski Polaków, porażka była jednak dotkliwa. Wojska polskie poniosły duże straty. Osłabiło to znaczenie wojskowe i propagandowe niedawnej, zwycięskiej bitwy pod Prostkami. W zamieszaniu bitewnym udało się uciec księciu Bogusławowi Radziwiłłowi, trzymanemu pod strażą w Filipowie.
