3 Brygada Radiotechniczna
Z Wikipedii
3. Brygada Radiotechniczna (3. BRt) - związek taktyczny Wojska Polskiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia powstania Brygad Radiotechnicznych
Minister Obrony Narodowej w swej dyrektywie (z 26 maja 1965) w sprawie organizacji i dyslokacji Wojsk Lotniczych i Wojsk Obrony Powietrznej Kraju na lata 1966-1970 nakazał utworzenie trzech brygad radiotechnicznych zamiast istniejących samodzielnych batalionów radiotechnicznych.
Z uwagi na kosztowność tego procesu oraz na słabą technologię oraz trudności w pozyskiwaniu jej od ówczesnego sprzymierzeńca z Układu Warszawskiego - ZSRR, proces ten trwał dość długo i nie zakończył się w terminie określonym przez dyrektywę.
Minister Obrony Narodowej 23 grudnia 1966 wydał rozkaz nr 0173/Org. w sprawie reorganizacji Wojsk Radiotechnicznych. W wyniku realizacji tego rozkazu utworzono, w miejscu istniejących samodzielnych batalionów radiotechnicznych (2., 3., 6., 7., 8., 9., 14., 18., 22.), pięć pułków oraz dwa samodzielne bataliony. Pułki miały strukturę batalionowo-kompanijną. Powstałe jednostki mieściły się:
- 2. Pułk Radiotechniczny w Warszawie;
- 12. Pułk Radiotechniczny w Gdyni;
- 13. Pułk Radiotechniczny w Choszcznie;
- 17. Pułk Radiotechniczny w Poznaniu;
- 19. Pułk Radiotechniczny w Chorzowie;
- 3. Batalion Radiotechniczny w Sandomierzu;
- 7. Batalion Radiotechniczny w Łodzi.
Ta reorganizacja Wojsk Radiotechnicznych okazała się jednak nietrafiona z uwagi na wiele czynników. Brakowało przede wszystkim poprawnego obiegu informacji oraz współdziałania pomiędzy sąsiadującymi jednostkami.
Szef Sztabu Generalnego Wojska Polskiego wydał 11 września 1973 zarządzenie nr 061/Org. w sprawie reorganizacji Wojsk Radiotechnicznych. Na bazie pododdziałów 19. pułku radiotechnicznego w Chorzowie został sformowany w Radzionkowie 33. batalion radiotechniczny (dowódca ppłk Ryszard Chmielewski). Dzięki dużemu nakładowi finansowemu nowo utworzoną jednostkę wyposażono w najnowszy sprzęt automatyzacji procesu przekazywania informacji radiolokacyjnej oraz sprzęt radiolokacyjny.
W dniu 17 lutego 1973 odbyły się specjalne pokazy dla kierowniczej kadry Układu Warszawskiego. Po tym pokazie podjęto decyzję o utworzeniu brygadowej struktury Wojsk Radiotechnicznych.
[edytuj] Powstanie 3. BRt
Dowódca Wojsk Obrony Powietrznej Kraju 13 listopada 1973 wydał rozkaz nr 0190/Org. na podstawie którego utworzono Grupę Organizacyjną. W jej skład weszli m.in. ppłk Stefan Dubrawski oraz ppłk Tadeusz Mikoś - późniejszy dowódcy brygady.
Działaniem Grupy Organizacyjnej rozwiązano dwa pułki wchodzące w skład 3. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju:
Jednocześnie utworzono:
- 31. Batalion Radiotechniczny w Babkach - dowódca ppłk Eugeniusz Gajowiecki;
- 32. Batalion Radiotechniczny w Szczawnie - dowódca ppłk Zdzisław Sikorski, później ppłk Edmund Włodarczyk;
- 35. Batalion Radiotechniczny w Pietrzykowicach - dowódca ppłk Kazimierz Marczak, później mjr Bogdan Sędziak;
- Dowództwo 3. Brygady Radiotechnicznej we Wrocławiu:
Pod dowództwo Brygady przekazano również istniejący już 33. Batalion Radiotechniczny.
Dowództwo 3. Brygady Radiotechnicznej osiągnęło zdolność do wykonywania zadań 31 maja 1974. Jest to data powstania jednostki, a zarazem dzień święta jednostki.
[edytuj] Struktura 3. BRt
- Dowództwo 3. Brygady Radiotechnicznej (Wrocław) - 1974
- 3. batalion radiotechniczny (Sandomierz) - 1997
- 5. batalion radiotechniczny (Zgierz) - 1998
- 7. batalion radiotechniczny (Wiewiórczyn) - 1997-2003
- 11. manewrowy batalion radiotechniczny (Zamość) - 1997-1998
- 24. manewrowy batalion radiotechniczny (Wrocław) - 1998-2003
- 31. batalion radiotechniczny (Poznań) - 1974-2003
- 31. batalion radiotechniczny (Wrocław) - 2003
- 32. batalion radiotechniczny (Szczawno) - 1974-1998
- 33. batalion radiotechniczny (Radzionków) - 1974
- 35. batalion radiotechniczny (Wrocław) - 1974-1998
- 36. batalion radiotechniczny (Kraków - Wegrze) - 1981-2003
- Dowództwo 3. Brygady Radiotechnicznej (Wrocław) - 2005
[edytuj] Dowódcy 3. BRt
- 1974-1978 - płk Stefan Dubrawski
- 1978-1982 - płk Tadeusz Mikoś
- 1982-1987 - płk Stanisław Waligóra
- 1987-1989 - płk Bronisław Peikert
- 1989-1996 - płk Zbigniew Janoś
- 1996-2000 - płk Stanisław Słotwiński
- 2000 - gen. bryg. Andrzej Kaczyński
[edytuj] Zobacz też
Historia | Jednostki organizacyjne | Generałowie
Dowództwo | Centrum Operacji Powietrznych
2. Korpus Obrony Powietrznej | 3 Korpus Obrony Powietrznej | 36 Specjalny Pułk Lotnictwa Transportowego | 13 Eskadra Lotnictwa Transportowego | Wyższa Szkoła Oficerska | Szkoła Podoficerska - Dęblin | Szkoła Podoficerska - Koszalin | Centrum Szkolenia | 6 Pułk Dowodzenia | 1 Ośrodek Radioelektroniczny | Centralny Poligon | 21 Centralny Poligon Lotniczy | 78 Pułk Rakietowy Obrony Powietrznej
|