Major
Z Wikipedii
Major - stopień oficerski używany w armiach wielu krajów. W wojsku polskim jest to stopień niższy od podpułkownika, wyższy od kapitana. Major wchodzi w skład korpusu oficerów starszych, natomiast w okresie międzywojennym – w skład korpusu oficerów sztabowych. Odpowiednikiem majora w marynarce wojennej jest komandor podporucznik.
Polski oficer w stopniu majora na naramiennikach nosi dwie belki i gwiazdkę. Oznaczenie stopnia na czapce garnizonowej składa się z dwóch wąskich galonów umieszczonych na całej długości łuku daszka oraz z jednej gwiazdki umieszczonej na środku otoku.
W Armii Rosyjskiej (carskiej) nie było stopnia majora (zlikwidowano go w 1884). Kapitan od razu awansował do stopnia podpułkownika.
Obecnie w Wojsku Polskim dla oficera w stopniu majora przewidziane są między innymi stanowiska: zastępców dowódców batalionów, szefów sekcji oddziałów (pułk, brygada) oraz oficerów wydziałów w sztabach wyższych szczebli.
Etymologia słowa - śrdw.łac. major domus dosł. 'zarządca domu'; późn.łac. maioratus 'wyższość' od łac. maior 'większy; starszy' od magnus.
Znane osoby w stopniu majora :
- Wojciech Kak - major wojsk polskich i francuskich, uczestnik kampanii napoleońskich oraz powstania listopadowego (pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika)
- Walerian Łukasiński - polski działacz niepodległościowy, żołnierz 4 Pułku Piechoty liniowej (Czwartaków)
- Henryk Sucharski - dowódca obrony Westerplatte (pośmiertnie awansowany do stopnia generała brygady)
- Henryk Dobrzański - ps. Hubal - pierwszy dowódca partyzancki II wojny światowej (pośmiertnie awansowany do stopnia pułkownika)
- Zygmunt Szendzielarz ps. Łupaszko - dowódca 5 Wileńskiej Brygady AK (tzw. Brygady śmierci)
