Zwarte moerasschildpad
| Zwarte moerasschildpad | |||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||
|
|||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||
| Podocnemis unifilis Troschel, 1848 |
De zwarte moerasschildpad (Podocnemis unifilis) is een schildpad uit de familie Amerikaanse zij(-)nekschildpadden (Podocnemididae), een familie uit de onderorde halswenders (Pleurodira).
[bewerk] Algemeen
De soort komt voor in het noorden en midden van Zuid-Amerika, en is vrij sterk aan water gebonden, de schildpad komt er alleen uit om te zonnen en eitjes af te zetten. De gemiddelde schildlengte bedraagt meestal niet meer dan 45 centimeter, met uitschieters tot bijna 70 centimeter, vrouwtjes worden iets groter dan mannetjes. Het habitat bestaat uit moerassen, ondergelopen weilanden, bosranden en heidevelden in vochtige laaggelegen gebieden. Jongere exemplaren eten wel eens wel eens vlees zoals aas, maar volwassen exemplaren zijn bijna volledig vegetarisch, en eten planten als kool, loos, sla en fruit en bessen, soms wordt er aan aas geknabbeld, maar dit is maar een klein deel van het menu. De zwarte moerasschildpad is erg aquatiel, op het land is hij zo goed als weerloos. De schildpad komt bijna nooit uit het water en als een poel opdroogt is het dier meestal verloren.
[bewerk] Beschrijving
De kleur van het schild is meestal donkergrijs tot zwart met een gele schildrand en enkele felgele vlekken op de kop, geen strepen in tegenstelling tot veel andere soorten zoals de diadeemschildpad (Hardella thurjii). De nek is niet opvallend lang maar wordt wel zijdelings teruggetrokken en de schildvorm is enigszins plat met wel een duidelijk verhoogd middendeel, de randen lopen iets verder door naar beneden en bij oudere dieren, ze kunnen dertig jaar worden, worden de rugplaten knobbeliger.
