Zeno van Byzantium
| Zeno ?-491 |
|||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Voorganger: Leo II |
Keizer van Rome 474-491 |
Opvolger: Anastasius I |
|||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
| Tijdvak | Dynastie van Leo | ||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||||||||||||||
Flavius Zeno (? - 9 april 491), ook wel genoemd Zeno de Isauriër, geboren als Tarasicodissa, was keizer van het Oost-Romeinse rijk van 9 februari 474 tot aan zijn dood op 9 april 491 (met onderbrekingen).
Zeno was een hoofdman van de Isauriërs, een oorlogzuchtig volk dat leefde in het gebied rond het huidige Adana in Turkije. Hoewel dit volk al geruime tijd onderdeel van het Romeinse Rijk was, waren zij nooit erg beschaafd geworden. Onder Leo I was aan de Isauriërs een belangrijke positie gegeven in Constantinopel als tegenwicht tot de grote invloed van de Goten en Alanen.
Zeno trouwde met Ariadne, de dochter van Leo I, en samen kregen ze twee zoons: Leo en Zeno. Hun vader zou hen beiden overleven. Leo II, de zevenjarige opvolger van Leo I, stond natuurlijk onder bestuur van zijn vader, die zo medekeizer kon worden in februari 474. Leo II zou in november 474 al sterven waardoor zijn vader alleen op de troon zat.
Met Zeno kwamen de Isauriërs op de troon en dat gaf aanleiding tot onderlinge strijd. Andere hoofdmannen onder de Isauriërs wilden invloed op het Rijk en de Byzantijnen wilden af van de vreemde invloed. Zo kwam het dat reeds drie maanden na de dood van Leo II Zeno van de troon werd verdreven door Verina (de echtgenote van Leo I) en haar broer Basiliscus. Zeno vluchtte naar Isaurië, waar hij eerst werd aangevallen door Illus, een Isauriër die verbonden was met Basiliscus. Deze Illus hielp later in augustus 476 echter Zeno terug op de troon nadat Basiliscus enige beloften aan hem niet had gehouden. Verina probeerde later nog een aantal keer om Zeno te vermoorden (samen met wederom Illus, die ze in 476 nota bene nog had proberen te vermoorden), overigens zonder succes. Zo werd Leontius in 484 door hen tot keizer benoemd.
Door alle problemen in zijn eigen gebied bemoeide Zeno zich nauwelijks met het West-Romeinse rijk. Hij erkende Iulius Nepos, een neef van Leo I als keizer tot diens dood in 480, maar Nepos was toen allang geen de facto keizer meer. Zeno was vanaf 480 de enige keizer van het in theorie ongedeelde rijk, dat echter alleen nog uit de oostelijke helft bestond.
[bewerk] Externe link
 |
Meer afbeeldingen die bij dit onderwerp horen kunt u vinden op de pagina Zeno op Wikimedia Commons. |
