Wet van Parkinson
De wet van Parkinson stelt dat het werk (van een taak) uitdijt naar de beschikbare tijd (om een taak te realiseren). "Work expands to fill the time available for its completion."
C. Northcote Parkinson formuleerde deze op waarneming gebaseerde wet in zijn boek Parkinson's Law: The Pursuit of Progress (London, John Murray, 1958). Parkinson stelde vast dat de omvang van het Britse imperium afnam terwijl het ambtelijk apparaat van het Britse imperium in omvang toenam. De oorzaak hiervan was volgens Parkinson tweeledig:
- Een manager wil, in plaats van meer rivalen, meer ondergeschikten.
- Een manager creëert werk (ze houden elkaar bezig).
Parkinson nam waar dat het aantal mensen in een bureaucratie, onafhankelijk van het werkaanbod, met 5-7% per jaar toeneemt.
In de computerwereld blijkt dat de wet van Parkinson ook van toepassing is. De informatie expandeert al naar gelang de beschikbare opslagcapaciteit.
De wet van Parkinson is in algemene bewoordingen als volgt te formuleren: de vraag naar iets zal zich altijd aanpassen aan de maximale beschikbaarheid ervan.
[bewerk] Zie ook
- Wet
- Wet van Murphy
- Peterprincipe
- De 48 wetten van de macht
- Studentensyndroom
[bewerk] Referentie
- Parkinson's Law, in The Economist (November 1955) – Engelse tekst met een wiskundige formule.
