Warana
| Warana | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 |
|||||||||||||||||||
| Taxonomische indeling | |||||||||||||||||||
|
|||||||||||||||||||
| Soort | |||||||||||||||||||
| Lepidochelys olivacea Eschscholtz, 1829 |
De warana (Lepidochelys olivacea) is een schildpad die behoort tot de familie zeeschildpadden (Cheloniidae). De soort wordt ook wel Olive Ridley dwergschildpad genoemd, een verbastering van de Engelse naam.
[bewerk] Beschrijving
Met een gemiddelde schildlengte van 70 centimeter wordt de schildpad iets groter dan de Kemps schildpad (Lepidochelys kempii) en is een stuk minder bedreigd vanwege het veel grotere verspreidingsgebied. Ook hebben beide uiterlijk soorten enige gelijkenis maar Kemp's schildpad heeft een duidelijker naar beneden stekende, snavelachtige bek, die van een warana wijst meer naar voren. Warana's hebben soms een groenig schild, maar de meeste exemplaren zijn eerder bruin of grijs en het buikschild, ook wel plastron genoemd, is meestal geel.
De schildvorm is enigszins bladvormig met naar achteren wijzende, puntige hoornplaten. De soort komt voor in de Grote Oceaan, de Atlantische Oceaan en de Indische Oceaan, hoe dichter bij de evenaar hoe beter want de warana houdt van warmere wateren. Wel komt de schildpad niet zo vaak in open zee dan andere soorten en blijft vaak bij de kustwateren in de buurt.
[bewerk] Levenswijze
Het voedsel bestaat uit kreeftachtigen, vis, kwallen en slakken, die op de bodem worden gegeten. De schildpad kan tot een diepte van 150 meter worden aangetroffen. Behalve om eieren af te zetten blijft de schildpad het hele leven in de zee, en als de vrouwtjes naar de kust trekken vormen deze groepen en begraven de eitjes massaal op een enkele plek. Er zijn wel meer zeeschildpadden die dat doen maar deze trekken naar een vaste locatie waar alle exemplaren naartoe komen, bij de warana wisselen de legplaatsen sterk maar zoeken ze elkaar wel op voor de eileg. Een massale uitbarsting van jonge schildpadjes is voor veel soorten zeeschildpadden namelijk een overlevingsstrategie. Er komen zóveel juvenielen tegelijk ter wereld, dat ze nooit allemaal opgegeten kunnen worden. Nadeel is dat niet alleen de eieren gesynchroniseerd uitkomen, maar ook vele predatoren zoals roofvissen en meeuwen ieder jaar precies weten wanneer de schranspartij kan beginnen.
[bewerk] Status
Door de wisselende eierafzetplaatsen is het van de zeven soorten zeeschildpadden de enige soort waarvan men geen idee heeft hoe het met ze gaat. Omdat er regelmatig door olie besmeurde dieren worden aangetroffen alsook schildpadden die in visnetten en plastic afval zijn verst(r)ikt of door boten overvaren, gaat de soort waarschijnlijk in aantal achteruit zoals alle andere soorten zeeschildpadden.
