Sucralose
| Sucralose | |
|---|---|
|
|
|
 Structuurformule van Sucralose |
|
|
|
|
| Molecuulformule | C12H19Cl3O8 |
| Smiles | |
| IUPAC | |
| Andere namen | |
| CAS-nummer | 56038-13-2 |
| EINECS-nummer | |
| EG-nummer | |
| VN-nummer | |
| Beschrijving | |
| Vergelijkbaar met | Sucrose |
| Carcinogeen | |
| Hygroscopisch | |
| Risico (R) en veiligheid (S) |
R-zinnen: |
| Omgang | |
| Opslag | |
| ADR-klasse | |
| MAC-waarde | |
| LD50 (ratten) | mg/kg |
| LD50 (konijnen) | mg/kg |
| MSDS-fiches | |
|
|
|
| Aggregatietoestand | Vaste stof |
| Kleur | |
| Dichtheid | g/cm³ |
| Molmassa | 397,6 g/mol |
| Smeltpunt | 130 °C |
| Kookpunt | °C |
| Vlampunt | °C |
| Zelfontbrandingstemperatuur | °C |
| Dampdruk | Pa |
| Oplosbaarheid in water | g/L |
| Goed oplosbaar in | |
| Slecht oplosbaar in | |
| Onoplosbaar in | |
| Dipoolmoment | D |
| Viscositeit | Pa·S |
| Kristalstructuur | |
| ΔfG |
kJ/mol |
| ΔfG |
kJ/mol |
| ΔfG |
kJ/mol |
| ΔfH |
kJ/mol |
| ΔfH |
kJ/mol |
| ΔfH |
kJ/mol |
| S |
J/mol·K |
| S |
J/mol·K |
| S |
J/mol·K |
| C |
J/mol·K |
| Evenwichtsconstanten | |
| Klassieke analyse | |
| Spectra | |
|
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaard omstandigheden gebruikt (298,15K of 25°C, 1 bar) |
|
Sucralose is een laagcalorische, kunstmatige zoetstof die wordt vervaardigd door een gecontroleerde chlorering van sucrose, en die 500 tot 600 maal zo zoet is als suiker.
Sucralose wordt verkregen door drie chlooratomen te substitueren voor drie hydroxyl (OH)-groepen in het sucrose-molecuul. Het is de enige kunstmatige zoetstof die van suiker wordt gemaakt, en heeft eenzelfde smaak als suiker. Het is echter een stabiele stof die in tegenstelling tot suiker niet wordt afgebroken in het lichaam. Het is bestand tegen hoge temperaturen zodat het ook kan gebruikt worden in voedingswaren die worden gebakken.
Sucralose werd ontdekt 1976 door onderzoekers die voor de Britse suikerfabrikant Tate & Lyle Ltd. werkten, en door Tate & Lyle in samenwerking met McNeil Specialty Products Company (een onderdeel van de Amerikaanse groep Johnson & Johnson) ontwikkeld. Het is verkrijgbaar onder de merknaam Splenda®.
In 1990 keurde het Joint FAO/WHO Expert Committee on Food Additives (JECFA) sucralose als "veilig" voedingsadditief goed. Canada was het eerste land dat het gebruik van sucralose in voedingswaren en dranken goedkeurde. In 1998 keurde de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) het gebruik ervan toe in 15 soorten voeding en drank; Diet Cola (Cola Light) was het eerste product dat in de Verenigde Staten met sucralose werd aangeboden. In 1999 liet de FDA sucralose toe voor algemeen gebruik. Vanaf januari 2004 is sucralose door de Europese Unie toegelaten als zoetstof met E-nummer E955 (Richtlijn 2003/115 van december 2003).
De aanvaardbare dagelijkse inname (ADI) van sucralose is vastgesteld op 0-15 mg per kilogram lichaamsgewicht door JECFA in 1990 en door de Europese Commissie in september 2000.
Hoewel sucralose veilig is bevonden voor algemeen gebruik blijft het op verzet stuiten van sommige personen en organisaties die niet overtuigd zijn dat alle mogelijke negatieve gezondheidseffecten van sucralose voldoende onderzocht zijn. In de Verenigde Staten zijn de producenten van sucralose in een gerechtelijke strijd gewikkeld met suikerproducenten, die vinden dat de slogan voor Splenda, "made from sugar, so it tastes like sugar" misleidend is voor de consument.
