Scepter
Een scepter is een staf, meestal voorzien van een dikker uiteinde aan de bovenkant, die geldt als machtsymbool van een koning of keizer en daarom tot de regalia behoort.
Van oorsprong is het een knots, een slagwapen dus. Er zijn historische voorbeelden bekend waarbij de knop aan de bovenkant bestond uit een mensenschedel. Tegenwoordig zit op deze plaats een of meerdere juwelen of een figuur (bijv. een adelaar, een fleur-de-lys of een rijksappel).
In het Belgische Rijkswapen en in de Britse regalia komt een scepter met een sculptuur van een hand voor. Dit is een " staf van gerechtigheid".
Wanneer van iemand wordt gezegd dat hij "er de scepter zwaait", dan wil dat hij daar de baas is.
De Nederlandse scepter
De Nederlandse scepter speelt een kleine rol omdat deze nooit door de koning in de hand wordt genomen. De Nederlandse koningen " tronen" immers niet. Bij de inhuldiging en eedaflegging was vanaf de inhuldiging van koning Willem I der Nederlanden een scepter aanwezig, de stadhouders bezaten en gebruikten wel een koningskroon maar hadden waarschijnlijk geen scepter.
De scepter van Willem I zal dus in 1814 of 1815 zijn vervaardigd maar er zijn geen rekeningen of andere archiefstukken over bewaard gebleven. De oudste bron is van 20 september 1815. In een brief die op deze datum is gesteld schrijft de voorzitter van de Hoge Raad van Adel, Mr. Spaen Lalecq dat " de Kroon, Scepter en Kloot, zoo als ook het Rijks banier" die middag, dus daags voor de inhuldiging, in Brussel zullen aankomen.
Koning Willem II heeft in 1840 nieuwe regalia, waaronder een scepter ,laten maken. De rijksappel en scepter werden door de Haagse Juweliers H.A de Meijer en Zoon geleverd. De kroon was van de hand van de Amsterdamse juwelier Boonenbakker Deze scepter is van verguld zilver en bezet met palmetten, gesculptuurde gestyleerde bladmotieven die in de empire stijl erg populair waren. De scepter eindigt in een kruis. De lengte van deze staf is één Nederlandse el wat overeenkomt met 68,8 centimeter.
Op de 28 november 1840 lag deze scepter op de credenstafel in de Nieuwe Kerk en daar heeft hij ook bij de volgende vier inhuldigingen gelegen.
