Ridderroman
Een ridderroman is een meer algemene naam voor een middeleeuwse verhaal (meestal berijmd) uit de wereld van de ridders. Deze werd veelal voorgedragen aan de hoven van de adel, vooral in Frankrijk, door rondreizende personen, die er hun beroep van hadden gemaakt.
De ridderromans zijn in vier categoriën in te delen:
- De Frankische romans (naar Karel de Grote)
- De Alexander-romans (naar Alexander de Grote)
- De Arthur-romans (naar koning Arthur)
- De oosterse romans (Arabische cultuur)
Vaak is er een strijd om een mooie jonge vrouw. Er komen vaak ook gevechten tussen ridders onderling in voor. De winnaar krijgt het gebied of de vrouw van de verliezer. In hoofse verhalen, dat zijn verhalen uit Engeland over Koning Arthur, wordt de vrouw meer in haar waarde gelaten dan in voorhoofse verhalen. Bij ridderromans doet zich vaak epische verdichting voor, het toeschrijven van diverse avonturen aan een (algemeen bekende) persoonlijkheid zoals Sir Lancelot of Karel de Grote.
Ridderromans zijn in te delen in twee hoofd genres. Het eerste hoofdgenre is de voorhoofse ridderroman. Dit is tevens ook het oudste genre (ontstond eind 11e eeuw). Kenmerken van de voorhoofse ridderroman zijn:
Bekende voorhoofse ridderromans zijn:
- Roelantslied - La chanson de Roland
- Karel ende Elegast
Het tweede hoofdgenre is de hoofse ridderroman. Deze ontstond rond 1150 en heeft als kenmerken:
- hoog aanzien van de vrouw
- hoofse minne speelt voorname rol
- list en sluwheid belangrijker dan brute kracht en moed
- vaak sprookjesachtige elementen (draken, Merlijn)
Bekende hoofse ridderromans zijn:
- Le morte d'Arthur
- De jeeste van Walewein en het schaakbord
| Dit artikel is een beginnetje. U wordt uitgenodigd op bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen. |  |
