Polyarteritis nodosa
| Polyarteritis nodosa | |
| ICD-10 | M30.0 |
| ICD-9 | 446.0 |
| DiseasesDB | 10220 |
| MedlinePlus | 001438 |
| eMedicine | ped/1844 |
(Klassieke) Polyarteritis Nodosa (PAN) werd vroeger ook wel periarteritis nodosa genoemd. PAN is een vorm van systeemvasculitis.
Inhoud |
[bewerk] Symptomen
PAN is een auto-immuunziekte die wordt gekenmerkt door een chronische ontsteking van middelgrote en grote slagaderen. De kleinere bloedvaten zijn niet aangedaan. In het verloop van de aangetaste slagaderen komen vaak zichtbare knobbels voor. PAN begint vaak met algemene ziektesymptomen. De patiënt heeft last van koorts, fors gewichtsverlies, vermoeidheid, spierzwakte en algehele lusteloosheid. De ziekte treedt daarna vooral aan het licht in de darmen (maagdarmklachten), nieren, spieren, zenuwen en huid. Bij een aantal patiënten treedt PAN op in het kader van een chronische hepatitis-B-infectie (een vorm van leverontsteking).
[bewerk] Diagnose
De diagnose is vaak moeilijk te stellen, omdat elke patiënt andere en vaak weinig typische verschijnselen heeft. Het hangt er vanaf welke organen zijn aangedaan. Uiteindelijk kan een biopsie of een röntgenologisch vaatonderzoek (angiografie) uitsluitsel geven.
De ANCA-bloedtest is bij patiënten met PAN negatief.
[bewerk] Behandeling
PAN wordt behandeld met ontstekingsremmende medicijnen (corticosteroïden, bijv. prednisolon), vaak in combinatie met medicijnen die het afweersysteem onderdrukken (cyclofosfamide of methotrexaat of azathioprine). Als de behandeling gestart wordt met de combinatie van prednisolon en cyclofosfamide wordt na 3 tot 6 maanden, als de ziekte voldoende tot rust is gekomen, de cyclofosfamide vervangen door azathioprine of methotrexaat. Deze medicijnen hebben minder bijwerkingen dan cyclofosfamide, maar ze werken ook minder krachtig. Als de PAN samengaat met een chronische hepatitis-B-infectie kan ook geprobeerd worden deze te behandelen en zo ook de PAN tot stilstand te brengen.
[bewerk] Perspectief
PAN is een chronische ziekte, dat betekent dat het altijd op de achtergrond aanwezig blijft. Door de behandeling met medicijnen wordt de ziekte tot rust gebracht. Het risico blijft bestaan dat de ziekte in de loop der jaren weer opvlamt. Als gevolg van PAN kan er blijvende schade optreden aan één of meerdere van de aangedane organen. Dit kan het dagelijks functioneren belemmeren. Het risico op blijvende ernstige nierschade is echter minder groot dan bij de ziekte van Wegener of bij microscopische polyangiitis. Mensen met PAN hebben, ook als de ziekte rustig is, vaak last van blijvende vermoeidheid.
[bewerk] Zie ook
[bewerk] Externe link
Meer informatie: Friedrich Wegener Stichting
| Bron(nen): |
|
