Persius
Aulus Persius Flaccus (34-62 na Chr.) was een Latijns satirendichter.
[bewerk] Biografische gegevens
Persius was de knappe, getalenteerde zoon van een Etruskisch ridder, en kreeg een voortreffelijke opvoeding. Onderricht in de grammatica kreeg hij van de bekende Remmius Palaemon, maar de stoïcijnse filosoof L. Annaeus Cornutus had op hem de grootste invloed. Persius was een vroegrijp talent, en is reeds op 28-jarige leeftijd overleden.
[bewerk] Literaire betekenis
Wij bezitten van Persius nog zes Saturae, die na zijn vroegtijdige dood werden gepublicerd door Cornutus. Als we Quintilianus mogen geloven, hebben zij veel bijval genoten.
Het werk moraliseert in een bewust duistere en gezwollen taal, mist duidelijk de bezieling der levenservaring en draagt de sporen van een nog onvolgroeide geest. Persius lijdt aan de studentikoze kwaal de dingen bewust anders te willen zeggen dan anderen. Door zijn zucht om zich van inhoudloze stijlclichés te bevrijden, vervalt hij in een duisterheid van dictie. Zulks viel wellicht in de smaak van zijn retorisch ingestelde tijdgenoten, maar maakt de lectuur van zijn gedichten tot een moeizame worsteling met duistere raadsels en beeldspraak. In de plaats van ideeën gebruikt hij bij voorkeur duistere metaforen en verborgen zinspelingen (vb. wanneer hij eenvoudig wil zeggen: Wees niet boos, als ik je van oude vooroordelen tracht te bevrijden! drukt hij dat als volgt uit: Laat de toorn van je neus vallen en de rimpelige grimas verdwijnen, terwijl ik de oude wijven uit je longen ruk.)
Voor de Latijnse tekst van de Saturae: klik hier
Gerelateerd onderwerp: Latijnse literatuur
