PDD-NOS
| PDD-NOS | |
| ICD-10 | F84.8 |
| ICD-9 | 299.9 |
| DSM-IV: | 299.80 |
PDD-NOS (Pervasive Development Disorder Not Otherwise Specified) is de restgroep van de pervasieve ontwikkelingsstoornissen, aan autisme verwante contactstoornissen, zoals beschreven in het handboek DSM.
Onder PDD-NOS vallen stoornissen die niet voldoen aan de criteria van de andere aandoeningen in de groep. Zo zijn in de restgroep aandoeningen ondergebracht als atypisch autisme en MCDD. Omdat PDD-NOS (in het Nederlands ook POS-NAO) een restgroep is en de symptomen in vorm en intensiteit uiteenlopen, zijn er geen 'harde' criteria. Wel bestaan enige richtlijnen: Er is een ernstige achterstand of beperking in de sociale interactie; daarbij bestaan er tekortkomingen in de (non)verbale communicatievaardigheden en is er sprake van stereotiep gedrag en interesse. In de differentaaldiagnose moet worden uitgesloten dat er sprake is van een andere pervasieve ontwikkelingsstoornis. Ook moet (met name bij volwassenen) worden uitgesloten dat de symptomen het gevolg zijn van schizofrenie, schizotypische persoonlijkheidsstoornis of ontwijkende persoonlijkheidsstoornis.
Mensen met PDD-NOS hebben veel structuur nodig. Ze zijn niet in staat goed te reageren op een niet vooraf geplande gebeurtenis. Vaak hebben ze ook minder controle over hun lichamelijke bewegingen, maar het grootste probleem is, dat ze zich niet kunnen inleven in anderen. Ze zijn erg op zichzelf gericht en hebben vaak achterstanden op emotioneel, sociaal en motorisch gebied.
PDD-NOS is niet altijd even ernstig. Er zijn veel gradaties tussen mensen die aan de stoornis lijden. Ze hebben wel allemaal met elkaar gemeen, dat ze veel behoefte hebben aan structuur en een duidelijke dagplanning, zodat ze niet voor verrassingen komen te staan.
Inhoud |
[bewerk] Kenmerken
Kinderen met PDD-NOS hebben vaak tekortkomingen in hun sociale vaardigheden. Ze kunnen moeilijk overweg met leeftijdsgenootjes. Als kinderen met PDD-NOS hun emoties tonen, doen ze dat meestal op een extreme manier. Ze hebben vaak moeite met het herkennen van emoties bij anderen en kunnen zich daar dan niet op aanpassen.
Vaak kunnen kinderen met PDD-NOS de fantasie en werkelijkheid niet scheiden, dus als ze in een televisieserie iemand dood zien gaan, dan is deze volgens hen ook echt dood. Daarbij snappen ze vaak woordspelingen en uitdrukkingen niet, omdat ze alles heel letterlijk nemen. Als je bijvoorbeeld zegt dat de buurvrouw naast haar schoenen loopt, zal het kind met PDD-NOS naar de buurvrouw gaan kijken, of ze letterlijk naast haar schoenen staat.
[bewerk] Oorzaken en gevolgen
De oorzaak van PDD-NOS is nog niet helemaal duidelijk. Men vermoedt dat een stoornis in de ontwikkeling van de hersenen gevolgen heeft voor het verwerken van informatie. Geschat wordt dat erfelijkheid voor 80 tot 90% een rol speelt bij PDD-NOS. Dit betekent een ernstige beperking voor het kind zijn hele leven, want het verdwijnt niet.
Het komt wel voor dat een kind/volwassene de PDD-NOS de baas wordt en (soms zelfs zonder medicijnen) er prima mee kan leven.
Het komt voor dat mensen hoog- tot zeer hoogbegaafd worden, mede door de PDD-NOS, maar vaak deze capaciteit van het brein niet volledig benutten, simpelweg omdat de PDD-NOS dit tegenhoudt. Maar als iemand met PDD-NOS het onder controle heeft, kan hij of zij het gebruiken om de barrière van hoogbegaafdheid te doorbreken. Dit kenmerk is tevens een veelgehoord verschijnsel bij o.a. mensen met het syndroom van Asperger, hoogfunctionerend autisme en NLD.
