Nefron

Nefron in een nier

Een nefron is de basiseenheid (zowel functioneel als structureel) van de nier.

Inhoud

1 Werking van het nefron
2 Nierbuis
3 Externe links en bronnen

[bewerk] Werking van het nefron

De eerste stap is het persen van water met opgeloste stoffen uit het bloed. Bloedcellen en grote eiwitten blijven hierbij achter in het bloed. Dit proces vindt plaats in het zeeflichaampje (glomerulus), een kluwen van haarvaten. Het vocht wordt opgevangen in het kapsel van Bowman dat het zeeflichaampje omhult. Vandaar stroomt het door de lange en kronkelige nierbuisjes naar de urineblaas. In de nierbuisjes worden voor het lichaam belangrijke stoffen zoals suiker weer uit het vocht gehaald en in het bloed opgenomen. Wat overblijft wordt uitgescheiden als urine.

De barrière tussen de haarvaten van het zeeflichaampje en de holte in de nefron bestaat uit meerdere lagen:

het endotheel van de haarvaten.
het basaalmembraan, een extracellulaire laag waarop epitheelcellen rusten.
het mesangium, bestaande uit mesangiale cellen en mesangiummatrix.
het spleetmembraan, bestaande uit podocyten, cellen met uitsteeksels die tussenliggende poriën open laten.

Het zeeflichaampje en het kapsel van Bowman vormen gezamenlijk het lichaampje van Malpighi. Het daaruit ontspringende nierbuisje (tubulus) bestaat uit vier in serie geschakelde gedeelten die elk een eigen functie hebben.

[bewerk] Nierbuis

[bewerk] Proximale tubulus

In de proximale tubulus worden glucose, zouten en aminozuren teruggewonnen.

[bewerk] Lis van Henle

In de Lis (of lus) van Henle worden door gebruik te maken van het tegenstroomprincipe nog meer opgeloste stoffen teruggewonnen, maar vooral wordt ook heel veel water weer teruggeresorbeerd. Aan het eind van de Lus van Henle is nog zo'n 6% van het water en 4% van de zouten in de voorurine over.

[bewerk] Distale tubulus

In de distale tubulus wordt nog meer zout uit de voorurine gepompt, daardoor wordt de osmotische druk veranderd en water volgt het zout terug naar het bloed.

[bewerk] Verzamelbuis

Ten slotte komt de overgebleven vloeistof uit in de verzamelbuis, vanwaar het naar de urineblaas stroomt. De wand van de verzamelbuis is normaal niet doorlaatbaar voor water, maar wordt dit wel onder invloed van antidiuretisch hormoon. Bij aanwezigheid van dit hormoon stroomt er dus nog extra water uit het lumen naar het interstitium onder invloed van de in de lis van Henle door middel van tegenstroom opgewekte osmotische gradiënt.