Miacis
| Miacis | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Taxonomische indeling | ||||||||||||
|
||||||||||||
| Geslacht | ||||||||||||
| Miacis |
Het geslacht Miacis geldt als de bekendste vertegenwoordiger van de miaciden. De leden van dit genus waren overwegend boombewonende roofdieren met een lange pluimstaart die waarschijnlijk voor evenwicht zorgde bij het rennen door de bomen. Miacis leefde in het Eoceen en Oligoceen (Wasatchian tot Rupelien), circa 55-34 miljoen jaar geleden en was wijdverspreid over de noordelijke continenten.
Vanuit Azië verspreidde het geslacht zich over de toen nog aaneengesloten noordelijke continenten en Miacis kwam zo terecht in Europa en Noord-Amerika. Fossielen zijn bekend uit Duitsland (Hessen), Frankrijk (Picardië), Engeland (Dorset County), Canada (Northwest Territories), de Verenigde Staten (Californië, Colorado, Mississippi, Montana, North Dakota, Texas, Utah, Wyoming), China (Henan, Jiangsu), Kazachstan en Thailand. De verschillende soorten varieerden in lengte van 5 tot 60 cm. M. kessleri uit de Grube Messel in Duitsland was slechts één van de vele soorten. M. kessleri leefde in de Duitse regenwouden samen met zijn verwant Paroodectes. Miacis had een slank, langgerekt lichaam, een lange pluimstaart en een relatief grote kop. Kleine dieren zoals muizen, vogels en hagedissen werden bejaagd door Miacis.
Tegen het einde van het Eoceen stierf Miacis uit, om plaats te maken voor zijn afstammelingen: de eerste hondachtigen, marters en wasbeerachtigen.
