Margot Frank
Margot Betti Frank (Frankfurt am Main, 16 februari 1926 - Bergen-Belsen, maart 1945) is de dochter van Otto Frank en Edith Frank-Höllander en zus van de bekende Joodse dagboekschrijfster Anne Frank en slachtoffer van de holocaust.
Zij groeide op in een Joods-Duits gezin en is drie jaar ouder dan Anne. Beide meisjes gingen naar het Joods Lyceum, toen het voor Joden verboden was om naar niet-Joodse scholen te gaan.
Margot is vernoemd naar haar tante, Bettina Höllander.
Margot Frank werd door vele overlevenden beschreven als de perfecte dochter, ze was netjes, rustig en haalde goede cijfers op school. Margot wou na de oorlog naar Palestina emigreren en daar kraamverzorgster worden.
Inhoud |
[bewerk] Vluchten naar Nederland
De hele familie Frank woonde tot 1933 in Duitsland, toen kwam Adolf Hitler in Duitsland aan de macht en omdat ze "volbloed-Joden" waren, moest de familie vluchten naar Nederland. Vader Otto ging als eerste, in de zomer van 1933. Moeder Edith ging in september, Anne en Margot gingen toen tijdelijk naar hun oma in Aken, vlak bij de Nederlandse grens. Toen er een woning gevonden was, ging Margot in december naar haar ouders in Nederland, samen met 2 broers van Edith. Anne ging als laatste, in februari 1934, waar ze als verjaardagscadeautje voor Margot op de tafel werd gezet.
[bewerk] Onderduiken
Op 5 juli 1942 kreeg de familie een oproep voor Margot om in een werkkamp te gaan werken voor de Duitsers. Otto en Edith waren hier al op voorbereid, Otto was al bezig om een schuilplaats te regelen. Het plan was om op 16 juli pas te gaan onderduiken. Maar door de oproep was de familie gedwongen de volgende dag al onder te duiken. Die avond kwamen Jan en Miep Gies langs om nog een paar laatste dingen naar het Achterhuis te brengen en 's ochtends vroeg, voordat het licht werd, gingen Miep en Margot op de fiets naar de schuilplaats. Anne, Otto en Edith liepen met zijn drieën (een half uur later dan Margot) ook naar de schuilplaats.
De schuilplaats is achter Otto's kantoor, aan de Prinsengracht 263. De bedoeling is dat later nog drie andere joden bij hen komen wonen, het zijn vrienden van de familie Frank: Peter, Auguste en Hermann van Pels.
Na een tijdje, in november 1942, kwam er nog iemand bij, Fritz Pfeffer. Margot sliep vanaf dan bij haar ouders op de kamer, en Anne deelde haar kamertje met Fritz Pfeffer.
Er werd een draaibare kast gemaakt door Johannes Kleiman, die voor de deur naar het Achterhuis werd geplaatst, zodat het nu echt een geheime schuilplaats werd.
[bewerk] 4 augustus 1944
Na meer dan twee jaar ondergedoken te zijn in het Achterhuis, werden de acht onderduikers verraden. Op 4 augustus werden ze opgepakt samen met Victor Kugler en Johannes Kleiman, twee van hun helpers. Ze blijven vier dagen in de gevangenis en de acht onderduikers worden op 8 augustus 1944 in een trein naar kamp Westerbork gebracht. Daar komen ze terrecht in de strafbarak, ze hebben zich namelijk niet vrijwillig gemeld. Overdag moeten ze batterijen uit elkaar halen, het is smerig en ongezond werk, maar ze kunnen tenminste met elkaar praten.
[bewerk] Auschwitz-Birkenau en Bergen-Belsen
Na een verschrikkelijke treinreis van 3 dagen komen ze in het midden van de nacht aan op het perron van Auschwitz-Birkenau. De mannen en vrouwen worden gescheiden van elkaar. Het is de laatste keer dat Otto Frank zijn vrouw en kinderen ziet.
Na 5 september heeft Margot nooit meer wat gehoord of gezien van haar vader, na een tijdje dachten zij, Anne en Edith dat hij naar de gaskamers was gestuurd en al dood was.
Na een selectie in oktober 1944 worden Margot en Anne op transport gezet naar Bergen-Belsen. Daar sterft Margot in maart 1945: slechts een paar dagen voor Anne's overlijden en een paar weken voor de bevrijding van het kamp Bergen-Belsen.
Margot had tijdens de oorlog, net zoals Anne, ook een dagboek bijgehouden, maar dat is nooit gevonden.
