Luc Besson

Luc Besson (Parijs, 18 maart 1959) is een Franse filmregisseur.

Inhoud

1 Biografie
2 Filmografie
3 Stijl
4 Externe link

[bewerk] Biografie

Reeds op jonge leeftijd toonde Besson een verbazende creativiteit. The Fifth Element is hier een bewijs van. Toen Luc Besson 16 jaar oud was schreef hij, op een regenachtige zondagmiddag, de eerste versie van The Fifth Element. Luc Besson wilde vooral aantonen dat de Franse cinema tot meer in staat is dan pseudo-intellectuele films vol prietpraat.

Vanaf 1976 tot 1982 heeft Besson vrijwel alle werkzaamheden gedaan die er in de filmindustrie te vinden waren; van golfer tot casting en van camera-assistent tot editing-assistent. In deze vroege jaren maakte hij ook reclame, korte films (o.a. L'Avant Dernier in 1981), en promotiefilms voor liedjes. Uiteindelijk had hij zijn eigen productiebedrijf: Les Films De Dauphins.

Wat uit deze vormende en lerende jaren te voorschijn kwam, was een filmmaker met diepe overtuigingen. In het bijzonder op het gebied van bioscooptechnologie. Zo heeft hij een speciale lichtgewichtcamera ontworpen en het gebruik van de Louma-kraan ontwikkeld.

Besson vocht tegen de regels en de overtuigingen die door producenten en verdelers werden opgelegd. Hij heeft aangetoond, door eigen films, hoe de Franse filmindustrie kan concurreren tegen de Amerikaanse filmindustrie, namelijk door het meefinancieren van de film, opnames in het Engels en door de controle bij de regisseur te laten. In het kort, door films te maken die dwars door de Franse en Amerikaanse culturen snijden.

Een van de regels van de filmindustrie betreft de opdracht dat de techniek van het filmen, camera, belichting, montage, zoveel mogelijk onzichtbaar moet zijn. De illusie van de toeschouwer mag niet verbroken worden door een camera die in beeld komt of plotselinge overgangen in de montage die niet logisch zijn volgens de ontwikkeling van het verhaal. Dit is het Hollywoodsysteem. De Fransen vonden dat film niet zozeer amusement moet zijn, maar dat het vooral ook kunst was. Zo werd de Nouvelle Vague geboren: een golf van nieuwe ideeën stroomde de filmwereld in. Deze vertegenwoordigers van deze stroming, jonge Fransen, lappen de Hollywoodnormen aan hun laars. Wat Besson doet is het beste van de 2 nemen en zo een film creëren.

Luc Besson is van plan om maar 10 films te maken (een beetje zoals Costa Gavras), zo zegt hij op 32-jarige leeftijd. Daaruit kan men concluderen dat er na Arthur, die voor 2006 gepland is, er nog één Besson-film zal komen.

[bewerk] Filmografie

Hier is een overzicht van de films die hij geregisseerd heeft. De belangrijkste zijn cursief, de uitleg waarom is kort samengevat onderaan.

1983 Le Dernier Combat
1985 Subway
1988 Le Grand Bleu
1990 Nikita
1991 Atlantis
1994 Léon
1994 De Serge Gainsbourg à Gainsbarre de 1958 – 1991 (documentaire)
1997 The Fifth Element
1999 The Messenger: The Story of Joan of Arc
2006 Arthur (in productie)
Taxi 1, Taxi 2 & Taxi 3

Met Le Dernier Combat, een indrukwekkend post-apocalyptisch drama waarvan de inhoud aan Mad Max herinnert, werd gefilmd in sfeervol zwart-wit en zonder dialoog. Hierdoor is Luc Besson geboekstaafd als de meest Amerikaanse onder de Franse filmmakers.

Met Subway en vooral Nikita toonde hij zich een meester in het maken van hypergewelddadige, gestileerde en visueel verbluffende films over een maatschappij in verval.

Door Le Grand Blue is Luc Besson zowat een halfgod in eigen land, Frankrijk dus. Niet voor niets wordt hij gerekend tot de Franse 'cinema du look'-stroming, waarbij het voornamelijk gaat om de art-direction (mooie plaatjes). Le Grand Blue en The Fifth Element zijn de duidelijkste voorbeelden van de stroming. Toch neemt Luc Besson als filmregisseur een interessante positie in; hij maakt Hollywoodproducties vanuit Frankrijk.

Léon is de zesde film van Besson. De kennis die hij heeft opgedaan bij 'Nikita' geeft hij een emotioneel ondertoontje en 'Léon' is geboren, bij wijze van spreken. Als een dichter heeft hij er een streepje geweld, geweten en hoop aan toegevoegd. Door deze film laat Besson zien dat hij één van de bekwaamste en interessantste regisseurs is van deze tijd. Dit is de eerste Bessonfilm die volledig in de Verenigde Staten is opgenomen.

[bewerk] Stijl

Luc Besson doet voor zijn films altijd hetzelfde. Om te weten of het een film van Luc Besson is zijn hier zijn referentiepunten:

Hij probeert zoveel mogelijk Jean Reno te casten.
Zijn muziek is altijd van Eric Serra.
Gebruikt dikwijls een shot waarin iemand geslagen wordt. Om dit zo goed mogelijk te laten zien wordt de hand van degene die de klap uitdeelt enkele ogenblikken op voorhand in beeld gebracht.
Werkt dikwijls met een gesloten set, dus zonder natuurlijk licht.
Voor de openingen van zijn films laat hij de camera naar een belangrijk "iets" voor de film bewegen. Tot dat de belangrijkste credits gepasseerd zijn laat hij in het beeld niets belangrijks zien. Tegen het einde komt een belangrijke plaats of persoon in beeld.
Bij de meeste films van Besson zit geweld in de kern van het verhaal. Maar het is niet alleen een geval van "designergeweld". Het geweld is ingeschreven op het lichaam van de acteur. Het lichaam wordt de plaats van het geweld. Meer nog, het geweld wordt vertegenwoordigd, niet alleen door het lichaam maar ook door dat van de belangrijkste voorvechter. Met andere woorden, de plaats van vertegenwoordiging voor geweld is de ster. De ster neemt een spanning op die geweld met breekbaarheid smelt, zij het Chistopher Lambert (Subway), Anne Parillaud (Nikita) of Jean Reno (Léon). In de films van Luc Besson verdwijnt uiteindelijk de ster, of letterlijk of door sterfte.